Pous Damasus I

Damasus I was die 37ste pous van die Rooms-Katolieke Kerk.

Pous Damasus I

Biografie

Pous Damasus I is in 304 waarskynlik in die stad Idanha-a-Nova (Lusitania, Hispania) wat tans in Portugal is of in Guimarães (tans in Potugal) in Gallaecia (nou Galicië Spanje) gebore, die seun van ‘n Spaanse priester met die naam Antonius. Sy ma se naam was Laurentia. Op 1 Oktober 366 volg hy Pous Liberius op en regeer tot sy dood op 11 Desember 384. Hy word opgevolg deur Pous Siricius. Die naam ‘Damasus’ beteken “van Diamant”.

Pontifikaat

Aanhangers van Pous Liberius het die diaken Ursinus as Teenpous gekies en geweld en bloedvergieting gebruik om te probeer om hom op die troon van St. Pieter te plaas. Die stadsprefek van Rome Vettius Agorius Praetextatus het Damasus as die wettige Pous erken en Ursinus na Keule verban. Ursinus is later toegelaat om na Milaan terug te keer, maar hy is verbied om naby Rome te kom. Die Teenpous het volgehou om Damasus te bekamp en self ‘n klag van owerspel teen hom gebring in 378, maar Damasus is deur keiser Gratianus vrygespreek asook deur deur ‘n sinode van 44 biskoppe wat in Rome plaasgevind het en waar sy aanklaers geëkskommuniseer is. Baie mense in die heidense en Christen gemeenskap het Damasus gesien as ‘n man met meer wêreldse ambisie as herderlike eienskappe. Sy vermaaklikheidsin was berug weens sy uitspattigheid. Sy kritici het hom “die vroumense se oorblaser” genoem.

Pous Damasus het die Roomse geloof sterk verdedig. Tydens twee sinodes in Rome in 368 en 369 het hy Apollinarisme en Masedonianisme veroordeel en hy het ook gesante gestuur na die Raad van Konstantinopel in 381 wat teen die ketterye betoog het. Tydens die sinode van Rome in 369 is Auxentius, die Ariaanse biskop van Milaan afgeset, maar hy het aangebly tot sy dood in 374 toe hy opgevolg is deur St. Ambrosius. Die ketter Priscillian, wat deur die Raad van Saragossa in 380 veroordeel is, het vergeefs probeer appelleer by Damasus.

Damasus het Hieronimus opdrag gegee om die Bybel te hersien en dit het aanleiding gegee tot die totstandkoming van die beroemde Latynse Bybel, die Vulgaat wat die vorige een, die Vetus Latina vervang het. Die Vulgaat is ‘n nuwe vertaling uit Hebreeus eerder as die bestaande Griekse Septuagint. Hieronimus het ook die Kanon van die Nuwe Testament vasgestel.

Tydens sy pontifikaat het keiser Theodosius I sy beroemde edik “De fide Catholica” (27 Februarie 380) uitgevaardig, wat bepaal het dat die evangelie wat Petrus aan die Romeine gebring het , die staatsgodsdiens is en dat Damasus die hoof van die kerk is.

Toe Illirium in 379 van die Westerse Ryk afgesky is, het Damasus dadelik ‘n Apostoliese vikarus in die persoon van biskop Ascholius van Thessalonika daarheen gestuur om sy gesag daar te vestig. Damasus het ywerig gewerk aan die versterking van die heerskappy van die biskop van Rome as die hoof van die kerk. Die toename van die mag van die Pous het gelei tot groter prag en praal, iets wat veral deur Hieronimus veroordeel is. Die keiser Valentianus het op 29 Julie 370 selfs ‘n edik uitgevaardig waarin kerklikes en monnikke (later ook biskoppe en nonne) verbied is weduwees en wese lastig te val oor gawes en erflatings.

Damasus het die kerk San Lorenzo in Damaso laat herstel en deeglike huisvesting vir die Vatikaanse Argief verskaf. Hy het die basiliek van Sebastianus laat bou asook die Via Ardeatina tussen die begraafplase van Callixtus en Domitilla. In laasgenoemde is hy volgens die Liber Pontificalis begrawe saam met sy ma en sy suster.

Damasus het verskeie konsilies bymekaargebring, nl.:

• 374 - Die konsilie van Rome.
• 380 – Die konsilie van Konstantinopel wat die werk van Nicea voltooi het en die goddelikheid van die Heilige Gees bevestig het.
• 381 – Die konsilie van Aquille teen die Ariane.
• 382 – Die tweede konsilie van Rome onder die invloed van Hieronimus wat die Apollinarisme veroordeel het.
• 383 – Die derde konsilie van Rome.

Verering

Damasus word as heilige vereer in die Rooms-Katolieke Kerk. Hy is die beskermheilige teen griep. Sy feesdag is 11 Desember.

Verwysings

• Davis, R. (2001) Book of the Pontiffs (English Translation of the Liber Pontificalis) Liverpool University Press. ISBN 0-85323-545-7
• "The Pelican History of the Church - 1: The Early Church" by Henry Chadwick
• "A History of the Christian Church" by Williston Walker
• Pierre de Luz - Histoire des Papes - Albin Michel - 1960
• Michel Lhospice - La Succession des 261 papes de l'Église romaine - Les Cahiers de l'Histoire nº21 - octobre 1962

Eksterne Skakels

• BBKL Inskrywing (met Literatuurverwysings) in die Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (Duits)
• CE Inskrywing in die Catholic Encyclopedia (Engels)

Nota

Saamgestel uit die Nederlandse, Engelse, Duitse en Franse wiki’s.

Opvolging

Voorafgegaan deur Liberius

Biskop van Rome 366 – 384

Opgevolg deur Siricius