[[Lêer:Karl XII 1697.jpg|duimnael|Koning Karl XII van Swede. Skildery deur David Klöcker Ehrenstrahl (1697)]]
Koning [[KarelKarl XII van Swede|KarelKarl XII]], wat die Sweedse troon in 1697 op vyftienjarige leeftyd bestyg het, is dikwels die "laaste Wiking" genoem. Hy was 'n oortuigde Lutheraan en knap veldheer, maar ook 'n eiesinnige politikus. Die Russiese tsaar Pieter I het in 1699 saam met Sakse-Pole onder August II en Denemarke 'n alliansie teen Karl XII gesmee. Russiese en Deense troepe het teen Swede begin opmarsjeer. Danksy die ondersteuning van die Britse en Nederlandse vloot het Karel XII in 1700 in Seeland geland en 'n oorwinning teen Denemarke behaal. In dieselfde jaar het die koning ook tsaar Pieter I ondanks die vyfvoudige oormag van die vyand naby Narwa verslaan, maar nogtans die Russiese leër nie konsekwent vernietig nie. Moontlik het Karl vanweë sy persoonlike haatgevoelens teenoor die bekeerling August II die Sweedse troepe gebruik om August uit Pole te verdryf. In die Vrede van Altranstädt het August II afstand van die Poolse troon gedoen.
Danksy 'n persoonlike diplomatieke missie van die Britse veldheer John Churchill Hertog van Marlborough (1650–1722) het Karl XII sy planne om by die Spaanse Suksessieoorlog aan die kant van Frankryk betrokke te raak gestaak. Die Russiese tsaar het in die tussentyd Nöteborg (Schlüsselburg), Iwangorod en [[Narva]] (1704) verower en in 1703 Sint-Petersburg gestig.
