Tosca (opera): Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Lyn 28:
Ricordi het hierna sy agent in [[Parys]], ene Emanuele Muzio, gestuur om met Sardou te onderhandel, wat verkies het dat sy toneelstuk deur 'n Franse komponis verwerk word. Hy het gekla oor die ontvangs wat ''La Tosca'' in Italië, en veral in Milaan, ontvang het, en het gewaarsku dat ander komponiste in die stuk belangstel. <ref> Philips-Matz, pp. 107–108 </ref> Desnieteenstaande het Ricordi 'n ooreenkoms met Sardou bereik en die libretis Luigi Illica opdrag gegee om die verwerking te skryf. <ref name = "grand"> Phillips-Matz, p. 109 </ref>
In 1891 het Illica vir Puccini teen die projek gewaarsku, waarskynlik omdat hy van mening was dat die toneelstuk nie suksesvol tot 'n musikale vorm aangepas kon word nie. {{sfn|Budden|2002|pp=182–183}} Toe Sardou sy ongemak uitgespreek het om sy suksesvolste werk aan 'n relatief nuwe komponis― wie se musiek hy nie van gehou het nie, oor te laat― het Puccini aanstoot geneem. Hy het hom aan die ooreenkoms onttrek, <ref> Nicassio, p. 17 </ref> met die gevolg dat Ricordi die komponis Alberto Franchetti versoek het om voort te gaan. <ref name="grand"/> Illica het 'n libretto vir Franchetti geskryf, maar Franchetti was nooit gemaklik met die opdrag nie.
Toe Puccini weer begin belangstel het in ''Tosca'' kon Ricordi Franchetti sover kry om die regte oor te gee sodat hy Puccini weer kon gebruik.<ref name="again"/> Ingovolge een relaas het Ricordi vir Franchetti oortuig dat die werk te gewelddadig was om suksevol opgevoer te word. Volgens 'n tradisie van die Franchetti-familie het Franchetti egter die werk teruggegee en gesê: "Hy het meer talent as ek." <ref name="grand" /> Die Amerikaanse skolas Deborah Burton voer aan dat Franchetti die werk opgegee het omdat hy eenvoudig nie enige verdienstelikheid daarin gesien het nie.<ref name="grand"/> Franchetti het in Mei 1895 die regte tot die stuk opgegee en Puccini het in Augustus 'n kontrak geteken om weer beheer oor die projek te neem.<ref name="again">Phillips-Matz, p. 18</ref>
| |||