Fotografie: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Fixed typo Etikette: Selfoonbydrae Bydrae met mobiele program |
taalverbetering Etikette: Visuele teksverwerker Selfoonbydrae Wysiging op selfoonwerf Gevorderde mobiele wysiging |
||
Lyn 5:
== Geskiedenis ==
Die uitwerking van lig op sekere stowwe is reeds in die Middeleeue deur die Arabiere bestudeer. Dit het egter eers in die 16e eeu in Europa belangstelling gewek nadat Giambattista della Porta en ander omstreeks 1550 die camera obscura van 'n lens voorsien het. Die duidelike beelde wat deur 'n lens op die skerm van die camera obscura gegooi is, het die begeerte laat ontstaan om die beelde permanent vas te lê. Die geskiedenis van die fotografie word veral gekenmerk deur die ontwikkeling van die liggevoelige materiaal en nie soseer deur opsienbare verbeterings
In 1725 het die chemikus Johann Heinrich Schulze (1687 - 1744) toevallig opgemerk dat silwersoute verdonker by blootstelling aan sonlig. Dit was egter eers gedurende die tweede helfte van die 18e eeu dat K.W. Scheele en William Lewis doelbewus navorsing gedoen het oor die liggevoeligheid van silwersoute. Scheele het die belangrike ontdekking gedoen dat blou en violet strale 'n merkbaarder uitwerking het as rooi strale. Die aantekeninge van Lewis het uiteindelik in die besit gekom van Thomas Wedgwood (1771 - 1805), wat in 1802 kontakafdrukke van blare gemaak het op papier wat in 'n silwerchloriedoplossing geweek is. Die beelde was egter nie permanent nie, en eers in 1835 het die Engelsman William Henry Fox Talbot ontdek dat afdrukke wat agterna in pekelwater geweek is, betreklik onveranderd bly, dit wil sê gefikseer is.
Lyn 15:
Die Franse regering het Daguerre se patente gekoop en aan die hele wêreld beskikbaar gestel, en teen 1840 was die belangstelling in die hele Europa gaande. In 1841 het een ateljee in Berlyn honderd portrette weekliks geneem.
Terwyl Daguerre besig was om sy stelsel te vervolmaak, het John Herschel in Engeland ook op hierdie gebied geëksperimenteer. Sy groot bydrae was egter dat hy 'n effektiewe fikseermiddel, natriumhipofosfiet, ontdek het, waarmee die permanensie van fotografiese afdrukke verseker kon word. William Henry Fox Talbot (1800 - 1877) het intussen sy navorsing in Engeland voortgesit, en bevindings bekend gemaak. In 1835 het hy alreeds foto's of papiernegatiewe waarop 'n silwernitraatemulsie was, met sy camera obscura geneem en dit in pekelwater gefikseer. Daarna het hy spoedig sy metode verbeter, totdat hy 'n silwerbromiedemulsie aangewend het. Laasgenoemde is nog steeds die
=== Moderne Films ===
| |||