Bladwisselend: Verskil tussen weergawes

Die meeste plante rus in die winter. Gedurende die [[lente]] en [[somer]] is die verskillende dele van die plant baie besig: benewens bedrywighede soos respirasie (“asemhaling"), neem hulle voedsel en water uit die [[grond]] op en vervaardig self ook voedsel (soos [[suiker]]) in hul blare, wat dan weer gebruik word om die plant te laat groei, blom, en vrugte en sade vorm. In die herfs begin hierdie bedrywighede afneem.

Die rus van plante is dus ʼn manier waarop hulle die koue winter kan oorleef. Watter veranderinge merk ons op in ʼn plant wat rus? Een van die belangrikste bedrywighede wat tydens die winter 'n laagtepunt bereik is [[fotosintese]]. Dit is die proses waardeur die blare die [[energie]] van [[sonlig]] gebruik om voedsel soos suiker en stysel uit [[koolsuurgas]] en water (wat hulle onderskeidelik uit die [[lug]] en die grond opneem) op te bou. Hiervoor is die groen kleurstof van die blare, [[chlorofil]], noodsaaklik.

Hiervoor is die groen kleurstof van die blare, chlorofil, noodsaaklik. Wanneer die blare egter in die [[herfs]] doodgaan, verkleur en afval, gaan die [[chlorofil]] ook tot niet en kan [[fotosintese]] nie meer plaasvind nie. In die herfs vind mens dat plante begin om voedingstowwe op te berg. Dit geld nie net vir stowwe soos suiker en stysel nie, maar ook vir [[Mineraal|minerale]] soute. Sommige minerale, soos [[stikstof]], [[fosfor]], [[kalium]] en [[magnesium]], kom in oplosbare vorm (as [[Ioon|ione]], of as deel van oplosbare verbindings) in die blare voor.

Voor die blare afval, word hierdie stowwe weer deur die plant uit die blare onttrek en beweeg hulle deur die blaarnerwe na die stam, waar hulle, tesame met stysel en ander verbindings, tot die daaropvolgende lente in die murgselle van die stam opgeberg word. Ander stowwe soos kalsium vorm egter 'n vaste deel van die blaarstruktuur, sodat hulle nie oplosbaar is nie en dus in die blare agterbly wanneer hulle afval. Sekere kruidagtige plante, soos aartappels en beet, het weer ondergrondse knolle of stoorwortels waarin hulle voedsel kan opberg.

In 'n sekere stadium merk ons dat die blare van plante begin afval. Teen hierdie tyd is hulle gewoonlik geel of bruin gekleur, en is die bruikbare voedingstowwe na die res van die plant oorgebring. Nou vorm daar gewoonlik ʼn afsnydingslaag in die deel van die blaarsteel wat aan die stingel vas is;. inIn hierdie laag of streek gaan die selle maklik los vanmekaar, sodat aanraking of 'n ligte wind die blare kan laat afval. DieHierdie afsnydingslaag vorm nou 'n beskerming oor die wond (of litteken) waar die blaar afgeval het.

Die plant is nou sonder blare, maar besit ʼn goeie voorraad opgebergde voedingstowwe. Die plant word teen die koue beskerm deur sy bas, wat hoofsaaklik uit kurk bestaan en 'n swak geleier van hitte is. Dit- kan ook as beskerming teen besmetting deur [[bakterie|bakterieë]]ë en [[swam]]me dien. Die bas van kleiner takkies is gewoonlik nie so dig nie en bevat 'n aantal klein asemporieë of [[Lentisel|lentiselle]], waardeur lug, wat vir die [[asemhaling]] van die lewende weefsels noodsaaklik is, binnegelaat kan word. Mens kan hierdie [[lentisel]]lelentiselle, wat in werklikheid uit hopies losgepakte kurkagtige selle bestaan, as klein bruin knoppies met die blote oog op die takkies onderskei.