Gebruiker:Martinvl/Kongres van Wene: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Martinvl (besprekings | bydraes)
Martinvl (besprekings | bydraes)
No edit summary
Lyn 24:
<br />23. Rusland: Graaf Gustav Ernst von Stackelberg
]]
Die '''Kongres van Wene''' was 'n byeenkoms vanaf November 1814 tot Junie 1815 van ambassadeurs uit verskeie Europese lande. Die doel van die kongres was om vrede in Europa te bevorder ná die oorloë van die [[Franse Rewolusie]] en van die [[Napoleon Bonaparte|Napoleon]]se tydperk (1789-1815). Die hoofoogmerke vanIngevolge die kongreslaaste wasbepaling omvan die ''statusEerste quo''Vredesooreenkoms invan Europa[[Parys]] te([[30 herstelMei]] soos[[1814]]) inmoes die voor-Napoleontieseoorwinnaars era en- alle tekens van die opkomende nasionalisme en liberalisme uit te wis.<ref>Kennis[[Pruise]],  vol 8[[Oostenryk]], 1980[[Rusland]], bl. 1470[[Groot-Brittanje|Brittanje]][[Beiere|, ISBNBeiere]] 0en 7981[[Württemberg-Baden|Wurtemberg]]- 0830in 4</ref>[[Wene|Wenen]] Die'n voorsitterkongres vanhou om die kongresbetrekkinge wasin die buitelandse minister van Oostenryk,hele [[Klemens von MetternichEuropa]] opnuut te reël.
 
Die hoofoogmerke van die kongres was om die ''status quo'' in Europa te herstel soos in die voor-Napoleontiese era en alle tekens van die opkomende nasionalisme en liberalisme uit te wis. Ten eerstens is net die vier groot Europese lande verteenwoordig – die [[Verenigde Koninkryk]], [[Pruise]], [[Oostenryk]] en [[Rusland]]. Daarna is die herstelde [[Frankryk|Franse]] monargie deur [[Charles Maurice de Talleyrand-Périgord|Talleyrand]] ook verteenwoordig. Die vrede is deur hierdie vyf lande en ook, Spanje, Portugal en Swede bekragtig. Verskeie kleiner Europese lande is ook teenwoordig, maar hulle het nie die vrede onderteken nie.<ref>Kennis,  vol 8, 1980, bl. 1470, ISBN 0 7981 0830 4</ref> Die voorsitter van die kongres was die buitelandse minister van Oostenryk, [[Klemens von Metternich]].
Die '''Weense kongres''' het plaasgevind byna 23 jaar na die oorlog. Die laaste vyftien jaar was die tyd van [[Napoleon Bonaparte|Napoleon]], maar op [[6 April]] 1814 het Napoleon geabdikeer en is hy met 'n klein gevolg na die eiland [[Elba]] verban. Ingevolge die laaste bepaling van die Eerste Vredesooreenkoms van [[Parys]] ([[30 Mei]] [[1814]]) moes die oorwinnaars - [[Pruise]], [[Oostenryk]], [[Rusland]], [[Groot-Brittanje|Brittanje]][[Beiere|, Beiere]] en [[Württemberg-Baden|Wurtemberg]]- in [[Wene|Wenen]] 'n kongres hou om die betrekkinge in die hele [[Europa]] opnuut te reël.
 
.... maar op [[6 April]] 1814 het Napoleon geabdikeer en is hy met 'n klein gevolg na die eiland [[Elba]] verban.
Die hoofdoel van die kongres was om in Europa 'n magsewewig te skep wat moes verhinder dat een land die beheer oor die grootste deel van die vasteland kon kry, soos [[Frankryk]] dit onder Napoleon gedoen het. 'n Tweede les is ook uit die verlede geleer: die Duitse vorste wou die versplintering van Duitsland in talle klein staatjies - iets wat dinge vir Napoleon baie vergemaklik het - beëindig. Hulle wou 'n [[Duitse Bond]] stig waarin al die kleiner Duitse state saamgevat sou wees.
Die hoofdoel van die kongres was om in Europa 'n magsewewig te skep wat moes verhinder dat een land die beheer oor die grootste deel van die vasteland kon kry, soos [[Frankryk]] dit onder Napoleon gedoen het.
 
Ten eerstens is net die vier groot Europese lande verteenwoordig – die [[Verenigde Koninkryk]], [[Pruise]], [[Oostenryk]] en [[Rusland]]. Daarna is die herstelde [[Frankryk|Franse]] monargie deur [[Charles Maurice de Talleyrand-Périgord|Talleyrand]] ook verteenwoordig. Die vrede is deur hierdie vyf lande en ook, Spanje, Portugal en Swede bekragtig. Verskeie kleiner Europese lande is ook teenwoordig, maar hulle het nie die vrede onderteken nie.
 
== Die kongres ==
Line 74 ⟶ 73:
Metternich het ltalië 'n “geografiese uitdrukking" genoem - en die land was inderdaad nie veel meer nie. Die Oostenrykers was in Lombardye en [[Venesië]] ingegrawe, terwyl die meeste ander Italiaanse state weinig meer as Oostenryksesatelliete was. Baie van die Italiaanse vorste, soos die van [[Napels]] en [[Sicilia (Romeinse provinsie)|Sicilië]], het alle vryheid onderdruk.
 
=== Oostenryk en Pruisse===
Met Metternich aan die roer van sake, was in hierdie jare baie invloedryk. Dit was veral Metternich wat die Heilige Alliansie 'n instrument van onderdrukking gemaak het; Oostenryk met sy mengelmoes van volke binne een staat het die kragte van [[nasionalisme]] en [[liberalisme]] meer as enige ander staat gevrees.
 
In [[1819]] het Metternich die Karlsbad-Dekrete uitgevaardig, waardeur liberalisme in die hele Duitsland verdoem is; by die Kongres van [[Troppau]] ([[1820]]) is besluit om enige rebellie teen 'n wettige vors te onderdruk. Metternich het 'n netwerk van spioene opgebou en die hele Duitse Bond in ʼn soort “polisiestaat" verander. Sy onderdrukkende maatreëls in Duitsland en Italië was veral verantwoordelik vir die opstande van 1848.
Die hoofdoel van die kongres was om in Europa 'n magsewewig te skep wat moes verhinder dat een land die beheer oor die grootste deel van die vasteland kon kry, soos [[Frankryk]] dit onder Napoleon gedoen het. 'n Tweede les is ook uit die verlede geleer: die Duitse vorste wou die versplintering van Duitsland in talle klein staatjies - iets wat dinge vir Napoleon baie vergemaklik het - beëindig. Hulle wou 'n [[Duitse Bond]] stig waarin al die kleiner Duitse state saamgevat sou wees.
 
Pruise het na die kongres nog steeds in die skaduwee van [[Oostenryk]] gestaan. Eers na [[1860]] het Pruise die onbetwiste leier van Duitsland geword. Intussen is die Pruisiese leër egter uitgebou tot die deeglike oorlogsmasjien wat Bismarck later sou gebruik om [[Duitsland]] te verenig. Ook het die stigting van die [[Zollverein]] (Tolverbond) onder Pruisiese leiding die state van Noord-Duitsland aan Pruise verbind, en die unifikasie van Duitsland help voorberei.
 
=== Nederland en België===
Line 88 ⟶ 90:
Spanje wat so heldhaftig teen Napoleon geveg het, het niks by die Weense Kongres gewen nie. Die Bourbon-koning [[Ferdinand VII]] het alle vryheidsidees in sy land bloedig onderdruk.
 
 
=== Pruise ===
Pruise het na die kongres nog steeds in die skaduwee van [[Oostenryk]] gestaan. Eers na [[1860]] het Pruise die onbetwiste leier van Duitsland geword. Intussen is die Pruisiese leër egter uitgebou tot die deeglike oorlogsmasjien wat Bismarck later sou gebruik om [[Duitsland]] te verenig. Ook het die stigting van die [[Zollverein]] (Tolverbond) onder Pruisiese leiding die state van Noord-Duitsland aan Pruise verbind, en die unifikasie van Duitsland help voorberei.
 
=== Switserland en Swede ===