Wysiging soos op 18:25, 6 Julie 2021 wysig Aliwal2012 (besprekings \| bydraes) Administrateurs 125 012 edits k Kategorie:Skepe verwyder (HotCat.js) ← Ouer wysiging		Wysiging soos op 18:47, 6 Julie 2021 wysig maak ongedaan Aliwal2012 (besprekings \| bydraes) Administrateurs 125 012 edits →‎Na die Tweede Wêreldoorlog Etiket: Visuele teksverwerker Nuwer wysiging →
Lyn 32: Omdat die belang van vliegdekskepe so groot was, is baie handelskepe, [[kruiser]]s en slagskepe gedurende die oorlog in vliegdekskepe omgeskakel. Die [[Britse Vloot]] het aanvanklik ongeveer twintig handelskepe van 'n vliegdek en 'n klein vliegtuigloods vir drie tot vier vliegtuie voorsien. Dit was die Merchant Aircraft Carriers (MAC) wat aangehou het om onder die burgerlike vlag te seil. Later is handelskepe heeltemal herbou tot vliegdekskepe en het tot die einde van die oorlog onder die vlag van die vloot as konvooibegeleiers gevaar. Weens die gebrek aan 'regte' vliegdekskepe en die traagheid waarmee die snelbouprogramme skepe geloods het, is hierdie skepe op alle groot fronte ontplooi. Aan die einde van die [[Tweede Wêreldoorlog]] het die Britte ongeveer vyftig vliegdekskepe in gebruik gehad en die Amerikaners ongeveer 100. Verskeie bouprogramme vir nuwe vliegdekskepe is in sowel die Verenigde Koninkryk as die VSA van stapel gestuur. Kort voor die oorlog het die Britte reeds die Illustrious-klas (6 skepe) begin bou en tydens die oorlog het die Britse Vloot ~~beveel dat~~ die bou van die Kolossus (10 skepe), Majestic (6), Centaur (8), Audacious (4) en Gibraltar (3) -klasse aangevra. Die [[Amerikaanse Vloot]] het die klasse Essex (24 skepe) en Midway (3) gebou en het planne gehad vir die Amerikaanse super-vliegdekskepe. In 1949, vyf dae nadat die eerste skip se kiel gelê het, is hierdie projek egter gekanselleer. === Na die Tweede Wêreldoorlog === Oortuig van die belangrikheid van vliegdekskepe, het verskillende lande sulke skepe ná die Tweede Wêreldoorlog begin gebruik: [[Kanada]] (1946-1970), [[Australië]] (1948-1982), [[Nederland]] (1946-1968), [[Argentinië]] (1958-1985), [[Frankryk]] (1945) , [[Spanje]] (1967), [[Brasilië]] (1956) en [[Indië]] (1957). Gewoonlik is daar surplus Britse of Amerikaanse skepe aangekoop. Die vier eersgenoemde lande het sedertdien hul ~~vliegdekskip~~vliegdekskepe ~~ontrek~~onttrek aan diens. Spanje het in 1988 'n vliegdekskip met sy eie ontwerp (''Principe de Asturias'') in gebruik geneem om die oorspronklike (''Dédalo'') te vervang. Brasilië en Indië het hul ou skepe ~~nou~~ vervang met 'n voormalige Franse (''Foch'', wat nou vaar as ''São Paulo'') en die Britse (HMS ''Hermes'', wat nou as ''Viraat'' vaar). Indië sal die skip binne enkele jare vervang met 'n eie ontwerpskip wat in 2005 te water gelaat is. Sedert 1985 en 1997 het [[Italië]] (''Giuseppe Garibaldi'') en [[Thailand]] (''Chakri Naruebet'') ook hul eerste vliegdekskip bekom. Die ''Chakri Nareubet'' is in Spanje gebou volgens die verminderde ontwerp van die ''Principe de Asturias''. Die [[Volksrepubliek China]] het sedert 2012 sy eerste vliegdekskip (''[[Liaoning (vliegdekskip)\|Liaoning]]'') in gebruik, 'n opgeknapte Sowjet-model. Die [[Sowjetunie]] het ~~eers~~ sy eerste vliegdekskip eers laat begin gebruik: omstreeks die middel van die sewentigerjare. Anders as wat gebruiklik was, het hierdie tipe geen lanseerder of [[Vangkabel\|vangkabels]] (wat nodig is vir landing) nie en was beperk tot vertikale opstyg- en landingvliegtuie In hierdie opsig het die Sowjet-skepe die meeste ooreengekom met die Britse vliegdekskepe van die Invincible-klas. Hulle het hulself hiervan (en ook van ander vliegdekskepe) onderskei deur hul groot arsenaal van verskillende soorte [[missiel]]e. Aan die einde van die [[Koue Oorlog]] het die Sowjet-vliegdekskipprogram ook beëindig: bestaande eenhede is verkoop of geskrap en skepe wat onder konstruksie was, is nooit voltooi nie. Een skip, die [[Russiese vliegdekskip ''Admiral Kuznetsov''\|''Admiraal Koeznetsof]], die enigste skip in die Admiraal Koeznetsof-klas, word steeds gebruik vir vlagvertoon. Daar was jare lank planne om 'n nuwe generasie vliegdekskepe te bou, twee vir die Noordelike Vloot en twee vir die Stille Oseaanvloot. Die produksie hiervan sou in 2010 begin het en binne 6 jaar voltooi moet wees. Hierdie ontwikkeling het nog nie teen 2016 begin nie. Die Britse Vloot het in die sestigerjare planne beraam vir 'n vliegdekskip wat in grootte vergelykbaar is met die Amerikaanse Forrestal-klas wat die te kleiner skepe van die Centaur-klas en die Audacious-klas sou vervang. As gevolg van besnoeiings in die begroting, is die planne egter 'n paar keer verander, en wat oorgebly het, was 'n ontwerp vir 'n klein (16 000 ton) vliegdekskip wat hoofsaaklik vir anti-duikboot-helikopters gebruik sou word. Die gewone hanteringsmetodes vir vegvliegtuie, soos vangkabels en lanseertoerusting, het by hierdie skip ontbreek. Met 'n variant van die [[Harrier Jump Jet\|Harrier-vegvliegtuig]] kon die skip wel tog lugverdedigingstake op 'n beperkte skaal verrig. Vanaf 1981 is drie skepe van hierdie Invincible-klas in gebruik geneem. As gevolg van 'n laat ontwerpverandering, naamlik die toevoeging van 'n sogenaamde ski-sprong, het die bruikbaarheid van die Harriers toegeneem. Die Invincible, waaronder die ski-sprong, het gedien as 'n model vir die vliegdekskepe van Spanje, Thailand en Italië en het ook die nuutste Indiese ontwerp beïnvloed. Die Britse Vloot beplan om die Invincible-klas teen 2020 deur twee vliegdekskepe van die Queen Elizabeth-klas te vervang.

Vliegdekskip: Verskil tussen weergawes