George Washington: Verskil tussen weergawes

Die federaliste, onder leiding van [[Alexander Hamilton]] ([[1757]]-[[1804]]), was voorstanders van 'n gesentraliseerde staat op ʼn kapitalistiese grondslag. Die konfederaliste, onder leiding van [[Thomas Jefferson]] ([[1743]]-[[1826]]), was egter gekant teen sentralisering en het 'n landboumaatskappy bepleit waarin die staat min mag sou hê en waarin die gewone man homself sou regeer. Washington het die stryd sonder welslae probeer bylebylê. Hy het egter, soos Hamilton, in 'n sterk federale gesag geglo. Die gebeure in [[Europa]] wat uit die [[Franse Rewolusie|Franse Revolusie]] voortgevloei het, het ook 'n belangrike rol in die stryd begin speel.

Terwyl die federaliste gekant was teen die geweld waarmee die omwenteling in Europa gepaard gegaan en met [[Groot-Brittanje|Brittanje]] gesimpatiseer het, het die progressiewe konfederaliste hulle beywer vir verbondenheid met die nuwe Franse regering omdat die politieke ideale wat tydens die Franse Revolusie verkondig is, in 'n groot mate ook die grondslag van die Amerikaanse grondwet gevorm het. Dit het gelei tot Jefferson se bedanking teen die einde van [[1773]]. Washington, wie se konserwatiewe neigings nou al hoe sterker na vore getree het, het nou self ook die teiken van kritiek geword.

Verskeie van sy maatreëls, soos die onderdrukking van die whisky-rebellie in [[Pennsilvanië]] (1794) en die sluiting van die [[Jay-handelsverdrag]] met [[Engeland]] (1795), het hom verder van die Republikeine vervreem. Teleurgesteld omdat hy blykbaar nie langer in staat was om die nasionale eenheid te simboliseer nie, het Washington besluit om hom nie vir 'n derde ampstermyn beskikbaar te stel nie. In sy afskeidstoespraak het hy sy landgenote teen 'n faksiestryd gewaarsku en Amerikaanse afsydigheid teenoor die oorlog in Europa bepleit omdat hy gemeen het dat 'n neutrale politiek die beste sou wees vir die bevordering van die Amerikaanse ekonomie.