Vliegdekskip: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
blou skakels by foto's |
|||
Lyn 4:
| [[Lêer:USS Harry S. Truman anchors outside Portsmouth.jpg|duimnael|250px|[[USS Harry S. Truman (CVN-75)|USS ''Harry S. Truman'']] anker buite [[Portsmouth]], [[Engeland]], terwyl die bemanning 'n hawebesoek geniet.]]
|-
| [[Lêer:Kuznetsov 960111-N-9085M-001.jpg|duimnael|250px|[[Russiese vliegdekskip ''Admiral Kuznetsov'']].]]
|-
| [[Lêer:Gaule96.jpg|duimnael|250px|Franse vliegdekskip
|}
Lyn 41:
Sedert 1985 en 1997 het [[Italië]] (''Giuseppe Garibaldi'') en [[Thailand]] (''Chakri Naruebet'') ook hul eerste vliegdekskip bekom. Die ''Chakri Nareubet'' is in Spanje gebou volgens die verminderde ontwerp van die ''Principe de Asturias''. Die [[Volksrepubliek China]] het sedert 2012 sy eerste vliegdekskip (''[[Liaoning (vliegdekskip)|Liaoning]]'') in gebruik, 'n opgeknapte Sowjet-model.
Die [[Sowjetunie]] het sy eerste vliegdekskip eers laat begin gebruik: omstreeks die middel van die sewentigerjare. Anders as wat gebruiklik was, het hierdie tipe geen lanseerder of [[
Die Britse Vloot het in die sestigerjare planne beraam vir 'n vliegdekskip wat in grootte vergelykbaar is met die Amerikaanse Forrestal-klas wat die te kleiner skepe van die Centaur-klas en die Audacious-klas sou vervang. As gevolg van besnoeiings in die begroting, is die planne egter 'n paar keer verander, en wat oorgebly het, was 'n ontwerp vir 'n klein (16 000 ton) vliegdekskip wat hoofsaaklik vir anti-duikboot-helikopters gebruik sou word. Die gewone hanteringsmetodes vir vegvliegtuie, soos vangkabels en lanseertoerusting, het by hierdie skip ontbreek. Met 'n variant van die [[Harrier Jump Jet|Harrier-vegvliegtuig]] kon die skip wel tog lugverdedigingstake op 'n beperkte skaal verrig. Vanaf 1981 is drie skepe van hierdie Invincible-klas in gebruik geneem. As gevolg van 'n laat ontwerpverandering, naamlik die toevoeging van 'n sogenaamde ski-sprong, het die bruikbaarheid van die Harriers toegeneem. Die Invincible, waaronder die ski-sprong, het gedien as 'n model vir die vliegdekskepe van Spanje, Thailand en Italië en het ook die nuutste Indiese ontwerp beïnvloed. Die Britse Vloot beplan om die Invincible-klas teen 2020 deur twee vliegdekskepe van die Queen Elizabeth-klas te vervang.
Vliegdekskepe van die [[Amerikaanse Vloot]] is baie groter as in ander lande en kan tot 100 vliegtuie aan boord vervoer. In 1961 het die Amerikaanse vloot sy eerste kernaangedrewe vliegdekskip (''[[USS Enterprise (CVN-65)]]'') te water gelaat. Vanaf 1970 is alle nuwe VSA vliegdekskepe kernkrag aangedrewe. Slegs Frankryk het dit gewaag om 'n kernaangedrewe vliegdekskip te bou ([[Charles de Gaulle (vliegdekskip)|MN ''Charles de Gaulle'']]) (2001). Die voordeel van kernaandrywing is dat die skip feitlik onbepaald kan vaar – sonder om brandstof op te neem. Dit kan in
Vanaf die 1960's het klein vliegdekskepe vir amfibiese oorlogvoering verskyn. Dit sluit nie hoekdekke, lanseerders en vangkabels in nie. Dit is beperk tot die gebruik van (vervoer) [[helikopter]]s. Hulle bied egter akkommodasie vir 'n bataljon mariniers. Die gebruik van vertikale opstyg- en landingvliegtuie (van die Harrier-tipe) gee hierdie skepe egter ekstra opsies. In die vroeë 1960's het Groot-Brittanje vir die eerste keer twee skepe van die Centaur-klas ingerig en dit 'kommandodraers' genoem. Omstreeks 1970 is hulle weer uit diens geneem. Die Amerikaanse vloot het eers die Iwo Jima-klas in die 1960's vir hierdie doel gebou en eers die Tawara en later die Wasp-klas uit die 1970's. Die VSA het vandag 'n dosyn van hierdie soorte skepe. Die Verenigde Koninkryk het die ''[[HMS Ocean]]'' sedert 1998. Frankryk het twee skepe en Spanje het bouplanne.
| |||