Le Havre: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Rescuing 2 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8
AFM (besprekings | bydraes)
Lyn 100:
Perret se nuwerwetse gebruikmaking van die boumateriaal beton en die indrukwekkende aantoning van sy potensiaal was vir Unesco rede genoeg om die stadsentrum van Le Havre op 15 Julie 2005 tot wêrelderfenisgebied te verklaar - die enigste 20ste eeuse middestad wat met dié toekenning vereer is. Die stadskern met 'n oppervlak van 133 hektaar verteenwoordig volgens Unesco "'n buitengewone voorbeeld van die argitektuur en die urbanisme van die na-oorlogse tydperk" en is een van min destydse Europese objekte op die lys van die wêrelderfenisgebiede.
 
Ander besienswaardighede is die strand met 'n lengte van sowat twee kilometer midde-in die stadsentrum, die klein universiteit met 7 500 studente en die ou hawe wes van die stadsentrum. Sy historiese dokke is nou 'n elegante winkel- en vermaaklikheidsentrum. 'n Metaaltoring van 120 meter, wat deur die bekende Franse argitek Jean Nouvel opgerig is, is die nuwe baken van die stad. Ook [[Oscar Niemeyer]], die argitek en beplanner van die [[Brasilië|Brasiliaanse]] hoofstad [[Brasilia]], het 'n bydrae tot Le Havre se nuwe argitektuur gelewer. Sy kulturele sentrum ''Le Volcan'' is 'n ronde betongebou wat soos 'n [[hoogoond]] lyk en met Auguste Perret se reghoekige geboue kontrasteer. Die [[Pont de Normandie]], wat Le Havre met [[Honfleur]] in die département [[Calvados (département)|Calvados]] verbind, is in 1995 ingewy en behoort tot die langste brûe in Europa.
 
Die André-Malraux-museum (''Musée des Beaux-Arts André Malraux'') bewaar die erfenis van die impressionistiese skilders soos [[Claude Monet|Monet]], Boudin, Dufy en Pissaro, wat die lig en die bekoorlike landskap van Calvados as hulle gunstelingmotiewe ontdek het.