Joachim Nikolaus von Dessin: Verskil tussen weergawes

Coetzee glo dit is liewer Lord [[Charles Somerset]] wat hierdie eer te beurt val. Te midde van die verengelsing aan die Kaap, en die tiran wat hy deur Pringle en Fairbairn geteken is, was Somerset "in werklikheid [...] 'n versiende en idealistiese administrateur." Hy het hartgrondig daarin geglo dat ander volke daarby sou baat om Engels te word. Die Kaapse kolonie moes Engels leer omdat die Engels in sy oë die sleutel was tot die skatkis vol intellektuele rykdom, wat oor negentig geslagte van dwarsoor die wêreld (van alle volke) opgegaar is. Heel gepas by hierdie kultuurpolitiek het hy 'n vrye skool en vrye biblioteekdiens beoog. Nie eens Engeland en Amerika kon sover dink nie; die biblioteekwêreld in daardie twee lande het hierdie gedagtegang maar eers na 1850 gedeeltelik aanvaar. Somerset het in 1818 bepaal dat 'n gedeelte van die belasting op wyn gebruik sou word om hierdie openbare biblioteekwese te befonds, soos hy in 1818 aangekondig het. Maar teen 1820 was hierdie biblioteek sonder fondse, dit is oorhandig aan 'n komitee wat dit soos 'n koöperatiewe sosiale biblioteek bestuur het. Met ander woorde, daar was inskrywingsgeld ter sprake. Die Britse setlaars was aan hierdie tipe biblioteke in hul moederland ook gewoond en het dit as sodanig ook in Suid-Afrika gebruik.<ref>Coetzee, P.C. 1968. Die Afrikaner en die Biblioteek. In: Pienaar, P. de V. (red.). ''Kultuurgeskiedenis van die Afrikaner''. Kaapstad: Nasionale Boekhandel Bpk. p. 410-411</ref>

 

 

=== Onmiddellike nalatenskap ===