Antoine-Henri Jomini: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k Wysigings deur 110.8.46.113 teruggerol na laaste weergawe deur Wwikix Etiket: Terugrol |
→Russiese leër: Skakel |
||
Lyn 48:
Dit was eintlik soos om te dros en dit is so deur baie in die Franse leër beskou, en selfs deur sommige van sy nuwe kamerade. Dit moet egter in Jomini se verdediging ook waargeneem word dat hy jare lank 'n dormante kommissie in die Russiese weermag gehad het en dat hy geweier het om deel te neem aan die inval van Rusland in [[1812]]. Meer belangrik, 'n saak waaroor Napoleon kommentaar gelewer het, was die feit dat hy 'n Switserse burger was, nie 'n Fransman nie.
Sy Switserse patriotisme was inderdaad sterk, en hy het in [[1814]] van die geallieerde leër onttrek toe hy bevind het dat hy nie die geallieerdes se skending van Switserse neutraliteit kon verhoed nie. Afgesien van die liefde van sy eie land, was sy begeerte om te studeer, te onderrig en die kuns van oorlog te beoefen. Op die kritieke oomblik van die stryd van Eylau het hy uitgeroep: "As ek twee uur lank die Russiese bevelvoerder was!" Nadat hy by die geallieerdes aangesluit het, het hy die rang van luitenant-generaal en die aanstelling van ''[[Adjudant (amp)|aide-de-camp]]'' van die [[tsaar]] ontvang en belangrike hulp verleen tydens die Duitse veldtog. 'n Aanklag dat hy die getalle, posisies en bedoelings van die Franse verraai het aan die vyand is later deur Napoleon erken om sonder grondslag te wees. As 'n Switserse patriot en as 'n Franse beampte het hy geweier om deel te neem aan oorsteek van die [[Ryn]] naby [[Basel]] en die daaropvolgende inval in Frankryk.
In [[1815]] was hy saam met tsaar [[Aleksander I van Rusland]] in Parys en het hy tevergeefs probeer om die lewe van sy ou bevelvoerder Ney te red. Die verdediging van Ney het amper Jomini se posisie in die Russiese diens gekos. Hy het egter daarin geslaag om die weerstand van sy vyande te oorkom en neem deel aan die [[Kongres van Wene]].
| |||