Petra Müller: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
korrigeer misleidende skakels. herorganiseer paragrawe, herhalings, ens.
Etikette: Selfoonbydrae Bydrae met mobiele program Wysiging op iOS-toep Disambiguation links
herrangskik nog ‘n paragraaf om meer kronologies te lees
Etikette: Selfoonbydrae Bydrae met mobiele program Wysiging op iOS-toep
Lyn 35:
In 1958 trou sy met [[Wilhelm Grütter]], ook joernalis, en uit die huwelik word drie seuns gebore, Anton, Herman en Philip. As getroude vrou moet sy noodgedwonge by Nasionale Pers as verslaggeefster uittree, omdat dit ’n personeelreëling is in daardie tyd. Sy maak dus die kinders groot as tuisteskepper en skryf ontspanningsverhale onder die skuilnaam Magriet Smalberger. Die gesin bly eers in [[Tamboerskloof]] in ’n woonstel waarna hulle die huis ''Vlagmanshoogte'' hoog teen die hange van [[Tafelberg]] laat bou.
 
Wanneer die kinders groot genoeg is, begin sy in 1969 weer werk, hierdie keer as verhaalredaktrise by [[Sarie Maré|''Sarie'']], ’n pos wat sy sowat tien jaar lank beklee. In 1980 word die [[Eugène Maraisprys]] aan haar toegeken vir ''Patria''. Van 1980 tot 1989 is sy redaksielid by [[Tafelberg Uitgewers|Tafelberg-Uitgewers]], waar sy keuring doen en veral werk met die ontwikkeling van jong skrywers.
 
Vanaf 1989 lê sy haar toe op haar eie skryfwerk, hoewel sy steeds as vryskutkeurder vir verskeie uitgewers werk. Sy skryf kortstories, kinderboeke en gedigte. Haar digbundel ''Die Aandag Van Jou Oë'' (2002) het haar bekend gemaak. In 1980 word die [[Eugène Maraisprys]] aan haar toegeken vir ''Patria'' en in 2005 word die [[Hertzogprys]] vir poësie aan haar toegeken.
 
Sy skaf vir haar ’n klein plasie, Waterval in die [[Piketberg]]-omgewing aan, waar sy rustig met die natuur kan omgaan – belewenisse wat ook in haar digkuns neerslag vind. ’n Verwoestende brand rig in Januarie 1984 groot skade aan op hierdie plaas en vernietig ook die woonhuise, ’n gebeurtenis wat inspirerend is vir haar digbundel “''My plek se naam is Waterval''”.
 
Vanaf 1989 lê sy haar toe op haar eie skryfwerk, hoewel sy steeds as vryskutkeurder vir verskeie uitgewers werk. Sy skryf kortstories, kinderboeke en gedigte. Haar digbundel ''Die Aandag Van Jou Oë'' (2002) het haar bekend gemaak. In 1980 word die [[Eugène Maraisprys]] aan haar toegeken vir ''Patria'', en in 2005 word die [[Hertzogprys]] vir poësie aan haar toegeken.
 
Na die dood van haar man in 2001 koop sy ook ’n huis naby haar familie op [[Swellendam]], waar sy merendeels bly wanneer sy nie in [[Kaapstad]] is nie. In 2006 betrek sy ’n woonstel in [[Vredehoek]] in Kaapstad, by Lamenier Village van die Nazareth-klooster se hospitaal.