Groothertog Michail Aleksandrowitsj van Rusland: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
kNo edit summary
Lyn 117:
Teen vroeg die volgende oggend is Michail aan die land bekend gestel as "keiser Michail II", maar dié aankondiging is nie oral verwelkom nie. Terwyl sommige weermageenhede gejuig en trou aan die nuwe keiser gesweer het, het ander onverskillig gebly.<ref>Crawford and Crawford, p. 295</ref> Toe Michail die volgende oggend wakker word, het hy nie net vir die eerste gehoor sy broer het ten gunste van hom geabdikeer nie, maar ook dat 'n afvaardiging van die Doema hom oor 'n paar uur sou besoek.<ref>Crawford and Crawford, pp. 297–300</ref>
 
Die vergadering met die nuwe eerste minister, [[Georgi Lwof|prins Lwof]], minister [[Aleksander Kerenski]] en ander het die hele oggend geduur.<ref>Crawford and Crawford, pp. 302–307</ref> Die middag is twee regslui ontbied om 'n verklaring op te stel wat Michail moes teken. Daar was 'n paar moeilike kwessies, soos of Nikolaas, nadat hy eers self geabdikeer het, by magte was om later ook namens sy seun te abdikeer, en of Michail werklik die nuwe keiser was.<ref>Crawford and Crawford, pp. 307–311</ref> Ná die lang besprekings verwys Michail in die verklaring na die wil van die volk en erken hy die oorgangsregering as die de facto- uitvoerende mag. Maar hy het nie geabdikeer of die troon van die hand gewys nie.<ref>Crawford and Crawford, pp. 312–313</ref> Hy het agterna geskryf omdat hy glo die welsyn van die land moet eerste kom, het hy besluit om die opperste mag net te aanvaar as die volk so besluit het. Hy het 'n beroep op al die land se burgers gedoen om te doen wat die oorgangsregering besluit totdat die grondwetlike vergaringvergadering aandui wat die meerderheidsbesluit is.<ref>Kerensky, A. F. (1927), [http://www.marxists.org/reference/archive/kerensky/1927/catastrophe/ch01.htm ''The Catastrophe''], chap. 1, Marxists Internet Archive, besoek op 14 November 2009</ref>
 
Kommentators, van Kerenski tot die Franse ambassadeur, Maurice Paléologue, het gedink MicailMichail se optrede is edel en patrioties,<ref>Kerensky. ''The Catastrophe'' (1927), hfst. 1; Paléologue. ''An Ambassador's Memoirs'' (1925), vol. III, p. 241.</ref> maar Nikolaas was ontsteld omdat Michail "voor die grondwetlike vergadering gekruip het" en het die verklaring as "nonsens" afgemaak.<ref>Nikolaas se dagboek, 3 Maart 1917, aangehaal in Crawford and Crawford, p. 314</ref>
 
Gebeure daarna het egter die toekoms van die monargie bepaal. Michail se afstanddoening van die troon, hoewel dit voorwaardelik was, het die einde aangedui van die keiserlike regering in Rusland. Die oorgangsregering het min effektiewe mag gehad; die regte mag was in die hande van die Petrograd-sowjet.<ref>Crawford and Crawford, pp. 315–319</ref>