Kamphoer: Verskil tussen weergawes

Nell en haar ouers was [[bywoner]]s op ’n plaas voordat haar pa vroeg gedurende die oorlog vermoor is en sy en haar ma-hulle in die [[konsentrasiekamp]] beland het. Daar word sy deur twee Britse offisiere en ’n joiner[[Joiner]] wreedaardig verkrag.

Sy val van die waentjie af wat lyke daagliks na die [[begraafplaas]] neem en word ontdek deurontdekdeur ’n Sotho-man, Tiisetso, wat besef dat sy nie dood is nie. Hy en ’n Sotho-vrou, Mamello, versorg Susan in ’n grot totdat sy sterk genoeg is om na [[Bloemfontein]] te reis. Op haar reis na Bloemfontein ontmoet sy ’n Britse fotograaf, Jack Perry. Hy reis ook saam met haar verder per trein na [[Kaapstad]].

Gedurende die [[Eerste Wêreldoorlog]] (1914–1918) gaan Susan na [[Engeland]] om daar by die Seale Hayne-hospitaal in [[Devon]] te gaan help. Seale Hayne is ’n psigiatriese hospitaal. Daar loop sy kolonel Henry Hamilton-Peake, wat een van haar verkragters was raak, wat ’n pasiënt by die hospitaal is. Die herontmoeting met haar verlede in die vorm van Hamilton-Peake, bring die pyn en vernedering van wat in die konsentrasiekamp gebeur het, weer na vore vir Nell na vore.

Wanneer die pasiënt oorlede is, keer sy terug na Nederland waar sy tot met haar aftrede bly. Op die ouderdom van 70 keer sy vir die eerste keer terug na [[Suid-Afrika]] terug, waar sy dan ook die Winburg-konsentrasiekampkerkhof besoek.

Die roman vertel een van vele verhale oor die Anglo-Boereoorlog wat die laaste jare die lig gesien het. Dit wys dat die gevolge van die oorlog iets is wat letsels op mense se lewens gelaat het en dat die letselsdit ook dikwels ’n leeftyd by slagoffers spook.