Bespreking:Wolwe as troeteldiere en werkdiere: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Kop van besprekingsbladsy en bladtrekke |
→'n Verhaal uit Limousin, Frankryk.: nuwe afdeling |
||
Lyn 1:
{{Kop van besprekingsbladsy}}
{{Bladtrekke}}
== 'n Verhaal uit Limousin, Frankryk. ==
Ek wou aanvanklik hierdie onderstaande inligting ensiklopedies verwerk het, maar is nie seker of ek 'n aparte artikel moet begin nie.
Ek het toevallig gister ''Verhale uit Limousin'' klaargelees. Dit is 'n versameling opgetekende legendes uit die Limousin-gebied in Frankryk (''Le Berceau Limousin''), deur L. Bourliaguet (1961). Die boek is vertaal deur [[André P. Brink]] (1963).
Wat opval is die toon wat dikwels aansluit by [[Gedierte van Gévaudan]], soos die wraaknemer wat toeslaan sonder 'n vaste patroon.
Wat my wel interesseer is die mislukking om die wolwe te tem. Die kortverhaal se naam is: "Die verhaal van die Wolwetemmer"
In die 14de eeu in die Limousin-gebied het Hureau Rapetou en sy rowerbende hul in 'n halfverwoeste kasteel van Courbefy gaan vestig en 'n dwingelandy vir die boermense beteken.
In 1364 het vyf manne van Rapetou eenvoudig, terwyl Maur Vurktong sampioene in die bos gaan soek het, by sy huis aangekom, alles geëet en gedrink wat hulle kon bykom, sy vrou vermoor, die strooidak aan die brand gesteek en is vort.
Maur Vurktong het wraak gesweer. Van die manne van Rapetou is in die woud voorgelê en dan vermoor, ook buitelandse reisigers op pad na die kasteel. Maar later gebeur die volgende:
{{cquote|
Toe, teen die einde van die jaar 1365, in Oktober, het 'n kleremaker van Champsiau een maanligaand 'n gedoente gesien wat sy hare orent laat staan het: op die landerye was 'n swart duiwel met 'n tweehoringmus op sy kop besig om te speel met 'n spul ander duiwels in die gedaante van wolwe.
}}
Dit was vyf jong wolfies wat Vurktong gedresseer het. Hoe dit gewerk het: Vurktong sou die wolfies loslaat, en terwyl hulle die manne se bene aanval en die mans nog probeer keer, kom Vurktong dan nader en kap hulle met die byl dood.
Later het Vurktong die boermense verhinder om met hul kosware na die kasteel te gaan. [Die boermense het die rowerbewind gepaai met kos, sodat hulle huise nie afgebrand kan word, soos in die verlede nie.] Al het hy vroeër kos gebedel, het hy nou sommer 'n skaap ook vir sy "kindertjies" gevra.
{{cquote|
"Hoekom bring jy nog meer van die goed aan?"
"Dié wolwe is vegters wat my help om julle uit die rowers se kloue te bevry."
"Die rowers laat my op die oomblik met rus. Hulle wil niks van my hê nie - maar jy kom bedel skape!"
}}
Dan het Vurktong tog maar een gevat sonder om te vra.
Die einde verloop so (bl. 66-67):
{{cquote|
Dit was die oumense wat met goeie raad gekom het:
"Wag tot dit paartyd word," het hulle gesê.
"Maar Vuurtong se wolfies is nog te jonk!"
"Maak nie saak nie. Hulle sal vanself dié dinge leer wat niemand aan hulle gesê het nie."
En dit was ook so. Teen Kersfees het die woud van Vieillecour snags begin weerklink van die jagtogte en die bakleierye van die wolwe wat veg om baasskap. En Maur Vuurtong se kinders het hom in die steek gelaat. 'n Onweerstaanbare drang het hulle teruggedryf na hulle natuurlike bestemming. Hulle het in die donkerte van die bos verdwyn en hulle by hul broers aangesluit.
Sodra die mense gewaar het dat die Wolwetemmer weer alleen ronddwaal, het die boere hom een sneeudag agtervolg, omsingel, gevang en uitgelewer aan Hureau in sy hoë skuiling by Courbefy.
Die einde van die verhaal kan deur die kraaie vertel word.
}}
Dit is maar 'n alte duidelike teken, eeue gelede, dat jy wolwe nie kan makmaak nie.[[Gebruiker:Suidpunt|Suidpunt]] ([[Gebruikerbespreking:Suidpunt|kontak]]) 11:52, 17 Desember 2021 (UTC)
| |||