Hakea: Verskil tussen weergawes

Biologiese bestryding is die bestryding van een organisme (die plaag: hakea) deur middel van ‘n ander organisme (‘n natuurlike vyand). Hierdie metode sal nie die algehele uitwissing van hakea tot gevolg hê nie, maar wel die herstel van die natuurlike balans in die natuur. Biologiese bestryding speel dus ‘n aanvullende rol in die bekamping van hakea. Boonop is dit ‘n baie skoon metode wat geen newe-effekte het nie. As die natuurlike vyand eers gevestig is, gaan dit vanself voort en benodig geen instandhouding nie. Ook kan dit maklik op moeilik bereikbare berghellings en in klowe bebruik word. Op die lange duur is dit die goedkoopste metode van hakea-bestryding. Drie insekvyande van syerige hakea (''H. sericea'') is uit Australië ingevoer en hier gevestig, naamlik (a) die hakea-vrugtesnuitkewer, ''Erytenna consputa'', (b) die hakea-saadmot, ''Carposina autologa'' en (c) die hakea-blaarsnuitkewer, ''Cydmea binotata''. Hierdie drie insekte is glad nie in kompetisie met mekaar nie. Hulle val onderskeidelik slegs die vrugte, saad en blare van die hakea aan. In 1978 is ’n siekte by syerige hakea ontdek wat deur ‘n swam ''Colletotrichum gloesporioides'' veroorsaak word. Daar is bevind dat jong sappige groeipunte van die hakea besonder kwesbaar is vir die swam en dat proteas juis daarteen bestand is. Biologiese beheer moet verkieslik saam met meganiese en chemiese beheer toegepas word om die verspreiding van hakea te rem.