Vakuumbuis: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Lyn 46:
Die elektronbuis is op 16 November 1904 deur Brit John Ambrose Fleming gepatenteer. Die werking van die elektronbuis is gebaseer op die Edison-effek. Die gloeilamp van Edison het as 'n newe-effek gehad dat die filament verdamp, wat veroorsaak dat die glas swart word. In 1883 ontdek Edison dat dit kon verhinder word deur 'n metaal plaat tussen die filament en die glas, en ook het hy ontdek dat daar 'n stroom het loop as hy die prentjie buite die gloeilamp verbond met die positiewe pool van die filament, 'n gevolg van die losstaande elektrone uit die filament. Fleming was een van die navorsers wat hierdie verskynsel bestudeer het, en op hierdie basis die eerste diode gebou en gepatenteer. Die Amerikaanse Lee De Forest het in 1906 'n derde elektrode by die diode gevoeg, wat die eerste triode 'n feit maak.
 
Deur die ontwikkeling van die in 1947 uitgevind [[transistor]] was die elektronenbuis as versterkerelementversterker element middel 1980 feitlik heeltemal verdwyn uit consumentenapparatuur. Die transistor is baie kompak, hoef nie eers warm te word, verbruik minder energie en gaan langer as die elektronenbuis. Die prestasie van elektroniese kleppe verminder deur herhaalde verhitting en afkoeling en selfs deur diffusie van atoom helium uit die lug daardeur die glas, dat die gedrag van die elektrone verwoes.
 
Wel word elektronenbuisversterkers deur hul kenmerkende oversturingsgedrag nog baie gebruik in die musiek as byvoorbeeld gitaarversterker en basversterker. In sogenaamde "tradisioneel" Hi-Fi-toerusting word hy nog wel gebruik, gewoonlik prominent bo-op die behuising.