Surveyor-program: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
→‎Doelwitte: Verbeter
→‎Doelwitte: Verbeter
Lyn 9:
==Doelwitte==
[[Lêer:Apollo12ConradSurveyor.jpg|duimnael|Ruimteman [[Pete Conrad]] naby Surveyor 3 tydens die Apollo 12 maanlanding, 1969 met die [[Apollo-maanmodule|maanmodule]] in die agtergrond.]]
Die program het ook verskeie ander dienste, behalwe die primêre doel van sagte landings, getoets. Die vermoë van die ruimtetuie om middebaan veranderinge te maak was getoets en gedemonstreer. Die ruimtetuie het ook instrumente gedra om die geskiktheid van die landingsplekke vir bemande Apollo landings te evalueer. Verskeie van die Surveyor ruimtetuie het ook meganiese grawe aanboord gehad om die maan se grond te evalueer. Voor die Sowjetunie se Loena 9 sending (wat vier maande voor Surveyor 1 geland het) en die Surveyor-program, het niemand geweet hoe diep die stof op die maan was nie. As dit te diep was kon die ruimtetuig nie land nie. Die Surveyor-program het bewys dat landings moontlik was. Sommige vanb die Surveyor's het [[Rutherford verstrooiing]] instrumente en magnete aan boord gehad wat gehelp om chemiese samestelling van die grond te toets.
<!--
The program performed several other services beyond its primary goal of demonstrating soft landings. The ability of spacecraft to make midcourse corrections was demonstrated, and the landers carried instruments to help evaluate the suitability of their landing sites for crewed Apollo landings. Several Surveyor spacecraft had robotic shovels designed to test lunar soil mechanics. Before the Soviet [[Luna 9]] mission (landing four months before Surveyor 1) and the Surveyor project, it was unknown how deep the dust on the Moon was. If the dust was too deep, then no astronaut could land. The Surveyor program proved that landings were possible. Some of the Surveyors also had [[Alpha particle scattering|alpha scattering]] instruments and magnets, which helped determine the chemical composition of the soil.