Surveyor-program: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Verbeter |
→Doelwitte: Verbeter |
||
Lyn 9:
==Doelwitte==
[[Lêer:Apollo12ConradSurveyor.jpg|duimnael|Ruimteman [[Pete Conrad]] naby Surveyor 3 tydens die Apollo 12 maanlanding, 1969 met die [[Apollo-maanmodule|maanmodule]] in die agtergrond.]]
Die program het ook verskeie ander dienste, behalwe die primêre doel van sagte landings, getoets. Die vermoë van die ruimtetuie om middebaan veranderinge te maak was getoets en gedemonstreer. Die ruimtetuie het ook instrumente gedra om die geskiktheid van die landingsplekke vir bemande Apollo landings te evalueer. Verskeie van die Surveyor ruimtetuie het ook meganiese grawe aanboord gehad om die maan se grond te evalueer. Voor die Sowjetunie se Loena 9 sending (wat vier maande voor [[Surveyor 1]] geland het) en die Surveyor-program, het niemand geweet hoe diep die stof op die maan was nie. As dit te diep was kon die ruimtetuig nie land nie. Die Surveyor-program het bewys dat landings moontlik was. Sommige van die Surveyor ruimtetuie het [[Rutherford verstrooiing]] instrumente en [[Magneet|magnete]] aan boord gehad wat gehelp het om die chemiese samestelling van die grond te toets.
Die eenvoudige en betroubare sending argitektuur was 'n pragmatiese benadering om die mees kritieke ruimte-ingenieursuitdagings van die tyd op te los naamlik geslote lus terminale daal leiding en beheer stelsel.
<!--
The simple and reliable mission architecture was a pragmatic approach to solving the most critical space engineering challenges of the time, namely the closed-loop terminal descent guidance and control system, throttleable engines, and the radar systems required for determining the lander's altitude and velocity. The Surveyor missions were the first time that [[NASA]] tested such systems in the challenging thermal and radiation environment near the Moon.
| |||