Friedrich Nietzsche: Verskil tussen weergawes

Omdat Nietzsche homself rigied rig op heersende idees – insluitende sy eie - noem hy homself die filosoof met die hamer. Bekend in die verband is sy waarneming dat [[God]] dood is (''Die fröhliche Wissenschaft'', §§ 108, 125 en 343). In besonder; het die mens volgens hom vir God vermoor. Hy bedoel daarmee dat God nie buite die raamwerk van die mens kan bestaan nie, maar 'n middel is om mense in knegte te omskep deur 'n priesterkaste met opgelegde leefreëls en met 'n vals besef van goed en kwaad. Dit word deur sy teenstanders beskryf as '[[nihilisme]]'. Die lewens-ontkennende slawe-moraliteit van die Joods-Christelike tradisie is volgens Nietzsche uitgedien. Nietzsche was van mening dat die slawe-moraliteit ontstaan het as verset teen die heersende orde. Daarom stel Nietzsche dat slawe-[[moraliteit]] as 'n moraliteit 'n eksterne oorsaak het. Hierteenoor stel hy die heersers-moraliteit, 'n moraliteit wat sonder invloede van buite af ontstaan het. Die slawe-moraliteit is immer teen die heersers-moraliteit gekant. Die heersers-moraliteit is die moraliteit vir diegene wat uit ware krag sterk, mooi en vernaamlik die wêreld tegemoet wil gaan. Die slawe-moraliteit staan in die oë van Nietzsche as [[simbool]] van alles wat swak is, maar veral slu is om uit bedrog mag te verkry. Na sy [[geestesversteuring]] het sy suster Elisabeth Förster-Nietzsche die bevordering van sy gedagtes op haarself geneem, deur dit 'n plek te gee in die ekstreem nasionalistiese denke, waarby die slawe-moraliteit geïdentifiseer word met die [[Jodedom]], en die ''Übermensch'' met die "edele-Germaan", soos hierdie denkrigting gemanifesteer het in sommige Duitsers van daardie tye, en wat weldra aanleiding gegee het tot die nasionaalsosialisme. Dit bly steeds 'n vraag of Nietzsche self ooit met hierdie banale interpretasie van sy denke sou ingestem het. As prominent [[NSDAP]]-party-lid wou sy suster hom nietemin postuum verhef tot 'n geestelike voorganger van die nasionaalsosialisme.