Radio-aktiewe verval: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Uitleg van bronteks
verbeter skakels, verminder rooi
Etikette: Visuele teksverwerker Selfoonbydrae Wysiging op selfoonwerf Gevorderde mobiele wysiging
 
Lyn 6:
 
== Verduideliking ==
Die [[neutron]]e en [[proton]]e waaruit die kern bestaan asook ander partikels wat hulle mag nader, word deur verskeie interaksies beïnvloed. Die [[kernkrag|sterk kernkragte]], wat nie op 'n makroskopiese skaal waargeneem kan word nie, is die kragtigste oor subatomiese afstande. Die [[Coulomb se wet|elektrostatiese kragte]] is ook beduidend, terwyl die [[swak interaksie|swak kernkragte]] verantwoordelik is vir [[betaverval]].
 
Die wisselwerkinge van hierdie kragte is eenvoudig. Sommige samestellings van die partikels in 'n kern het die eienskap dat as hulle net so effens sou skuif, hulle 'n laer energie toestand aanneem (met die gevolg dat die ekstra energie elders heen gaan). 'n Mens kan dit vergelyk met 'n sneeubedekte veld op 'n berg: alhoewel [[wrywing]] tussen die sneeukristalle die sneeu se gewig kan ondersteun is die stelsel in wese onstabiel ten opsigte van 'n laer potensiële energietoestand en 'n versteuring kan die pad na 'n toestand van groter [[entropie]] in die hand werk. 'n Sneeustorting kan dus maklik voorkom. Die '''totale''' energie verander nie tydens die proses nie, maar omdat entropie altyd groter word sal 'n sneeustorting slegs in een rigting plaasvind. Die einde van hierdie "rigting" word in kernfisika na verwys as die "[[grondtoestand]]".
 
So 'n ineenstorting ('n ''vervalgebeurtenis'') vereis 'n spesifieke [[aktiveringsenergie]]. In die geval van 'n sneeustorting word die energie tipies verskaf deur 'n versteuring buite die stelsel, al kan sulke versteurings soms buitengewoon klein wees. In die geval van 'n opgewekte [[atoomkern]], kan die versteuring kom vanaf kwantum [[vakuumfluktuasie]]svakuumfluktuasies. 'n Kern (of enige opgewekte stelsel in kwantummeganika) is onstabiel en kan dus ''spontaan stabiliseer'' om 'n minder opgewekte toestand aan te neem. Hierdie proses word aangedryf deur die entropie: die energie verander nie, maar aan die einde van die proses, is die totale energie meer verdun in 'n gegewe volume in die ruimte. Die gevolglike transformasie verander die struktuur van die kern. So 'n reaksie is dus 'n [[kernreaksie]], in teenstelling met [[chemiese reaksie]]s wat ook deur entropie aangedryf word, maar slegs veranderinge in die buitenste [[elektron]]e van atome behels eerder as in die kern self.
 
Sommige [[kernreaksie]]skernreaksies behels wel die invloed van eksterne energiebronne in die vorm van botsings met partikels van buite die kern. Hierdie reaksies word egter nie as ''verval'' beskou nie maar is eerder voorbeelde van 'n geïnduseerde [[kernreaksie]]. [[Kernsplyting]] en [[kernversmelting]] is algemene voorbeelde van geïnduseerde kernreaksies.
 
== Kyk ook ==