Britse weermag tydens Eerste Wêreldoorlog: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k Wysigings deur 197.49.164.53 teruggerol na laaste weergawe deur Sobaka Etiket: Terugrol |
Sobaka (besprekings | bydraes) k skakel |
||
Lyn 3:
Daar was drie afsonderlike Britse weermagte tydens die oorlog. Die "eerste" weermag was die klein vrywilligerkorps van 400,000 soldate waarvan meer as die helfte oorsee uitgeplaas was om die [[Britse Ryk]] te beskerm. Hierdie getal het ingesluit die ''Regular Army'' en die reserviste in die ''Territorial Force''. Gesamentlik het hulle die ''British Expeditionary Force'' (BEF) gevorm wat hoofsaaklik gestig is vir diens in Frankryk en bekend geword het as die ''Old Contemptibles''. Die tweede weermag was ''Kitchener's Army'' wat bestaan het uit die vrywilligers in 1914–1915 wat bestem was om die stryd te betree by die [[Slag van die Somme]]. Die "derde" is gevorm met die instelling van opkommandering in Januarie 1916. Teen die einde van 1918 het die weermag 'n maksimum sterkte bereik van 4,000,000 en kon meer as 70 afdelings ontplooi word. Die groter meerderheid van die weermag het in die hoof oorlogsteater geveg op die Westelike Front in Frankryk en België teen die [[Duitse Ryk]]. Sommige eenhede was betrokke in Italië en [[Thessaloniki|Salonika]] teen [[Oostenryk-Hongarye]] en die Bulgaarse weermag. Ander het geveg in die Midde-Ooste, Afrika en Mesopotamië – hoofsaaklik teen die [[Ottomaanse Ryk]]- en een bataljon het in Sjina saam met die Japannese weermag geveg in die Beleg van Tsingtao.
Die oorlog het uitdagings gebied vir die weermag bevelvoerders in die sin dat – voor 1914 – die grootste formasie wat enige dienende Generaal in die BEF aangevoer het tydens operasies 'n [[divisie]] was. Die uitbreiding van die weermag het meegebring dat sommige offisiere bevorder is van brigade – na afdelingsbevelvoerder in minder as 'n jaar. Bevelvoerders moes ook opgewasse wees vir die nuwe taktiek en wapens wat ontwikkel is. Die skuif weg van maneuvers na loopgraaf oorlogvoering het beteken dat [[infanterie]] en [[artillerie]] moes leer om saam te werk. Tydens aanvallende optrede – en ook wanneer hul verdedig het – het hulle geleer hoe om gekombineerde magte te gebruik om die voorste linie te verdedig. Later in die oorlog is die masjiengeweer korps en die tenk korps ook ingesluit by die nuwe taktiese doktrine.
Die manskappe op die front het gebuk gegaan onder voorraad probleme – daar was 'n tekort aan voedsel; siekte was algemeen vanweë die rotplae en die klam toestande. Tesame met die vyandige aksie moes die troepe ook nuwe siektes trotseer: loopgraafvoet; loopgraafkoors en loopgraafnefritis. Teen die einde van die oorlog in 1918 is Britse verliese beraam op 673,375 dood of vermis as gevolg van vyandige aksie of siekte. 'n Verdere 1,643,469 was gewond. In die haas om te demobiliseer teen die einde van die oorlog het die sterkte van die weermag verminder van 4,000,000 troepe in 1918 tot 370,000 teen 1920.
| |||