Saladin: Verskil tussen weergawes

'''Saladin''' ([[Arabies]]: صلاح الدين يوسف بن أيّوب, Ṣalāḥ ad-Dīn Yūsuf ibn Ayyūbi)<ref>Luidens [[Abu l-Fida]] is hy (volgens [[Islamitiese kalender]]) in die jaar 532 gebore, wat die Romeinse kalenderjare 1137/38 behels.</ref> wat in [[1138]] in [[Tikrit]] gebore is, en op 3 of 4 Maart [[1193]]<ref>Bronne oor sy sterftedatum variëer</ref> in [[Damaskus]] gesterf het, was 'n Koerdiese [[Moslem]] wat die Ajjubide-dinastie van [[Egipte]] en [[Sirië]] gestig het.

As "Sultan Saladin" word hy 'n mite, die grootste van alle helde in die moslemse wêreld en voorbeeldige [[islam]]itiese heerser. Hy verower [[Jerusalem]] in die jaar 1187 en word gereeld as die suksesvolle teenstander van die [[Kruistog|Kruisvaarders]] verklaar en geromantiseer.

Op [[14 Julie]] [[1099]] het die oorblyfsels van die Kruisvaarderleër na byna vier jaar van bloedige gevegte die stad [[Jerusalem]] ingeneem. Die Mohammedaanse sekelmaanvaandel kon neergepluk en die vaandel van die Kruis in sy plek gehys word. Die wraaklustige Christene het 'n bloedige slagting aangerig, maar hulle het hul doel bereik: die Heilige Stad is uit die hande van die ongelowiges geruk.

Maar negentig jaar later, in Oktober [[1187]], moes die Christene Jerusalem weer afgee aan die Mohammedane. Nooit weer sou die Heilige Stad in die besit van Christene wees nie, totdat dit uiteindelik in Desember 1917 deur Britse troepe onder genl. Allenby ingeneem is na 'n geslaagde veldtog teen die Turke. Hoe het dit gebeur dat hierdie stad, waarvoor die Kruisvaarders so duur betaal het, in minder as 'n eeu vir byna 800 jaar lank vir die Christene verlore gegaan het?

[[Lêer:Dirham Saladin.jpg|duimnael|links|upright|[[Dirham]]-kopermuntstuk met die beeld van Saladin (omstreeks 1190)]]

In 1169 bekom Saladin, na die verowering van Egipte en die dood van sy oom, die opperbevel oor Egipte, vir eers nog as [[visier]] van die laaste kalief, al-Adid van die Fatimid-dinastie. Na sy dood heers Saladin alleen as [[Sultan]] van Egipte. Saladin herstel die Soennitiese Ortodoksie in [[Egipte]], om dit weer met Nur ad-Din omver te werp in 1174. Na Nur ad-Din se dood in dieselfde jaar, ontneem Saladin die heerskappy oor Sirië van dié se minderjarige erfgenaam. Saladin trou met die weduwee van Nur ad-Din en neem so sy ryk oor.

Tot in 1189 verower Saladin groot dele van die kruisvaarderstate [[Jerusalem]], die graafskap [[Tripolitanië|Tripolis]] en die Prinsdom Antiogia. Slegs die derde kruistog kon hom verhinder om die kuisvaarderstate volledig te vernietig. Tydens hierdie kruistog in 1191 verloor hy die belangrike hawestad Akkon en ly hy 'n nederlaag teen [[Richard I van Engeland|Richard I]] by die slag van Arsoef, en in 1192 by die slag van Jaffa. In 1192 kom daar 'n wapenstilstand tussen hom en sy teenstander. Dit het vir drie jaar en agt maande geduur.

Saladin sterf op [[3 Maart]] [[1193]] op die ouderdom van 55 jaar in [[Damaskus]],<ref>Abu l-Fida dateer sy begrafnis na 15 Desember 1193 (10. Muharram 589).</ref> en sy ryk begin dadelik te verval. In 'n eeu van wreedheid en ongeregtigheid was hy 'n toonbeeld van groot menslikheid en ridderlikheid. Hoewel gevrees, is hy net soveel deur die [[Christene]] as deur sy eie volgelinge bewonder. In die hele geskiedenis van oorlogvoering is daar inderdaad min mense wat nader aan die ideaal van die Christen-ridder staan as hierdie groot Mohammedaan.