Humbert II van Viennois: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Laurens (besprekings | bydraes)
kNo edit summary
Laurens (besprekings | bydraes)
kNo edit summary
Lyn 5:
Hy het sy skatkis verkwis op 'n ydele [[Kruistog]] om die heilige land te red, maar na die dood van sy enigste seun Andrew ([[5 September]] [[1333]] – [[Grenoble]], Oktober [[1335]]), het hy die idee gou laat vaar en teen [[1337]] het hy beplan om sy erflating op te sê. In [[1339]] het sy finansiële probleme opgehoop. Hy het 'n inventaris van sy besittinge gemaak in die hoop om dit aan [[Pous Benedictus XII]] te verkoop. In Mei [[1345]] het Humbert [[Marseille]] aan die hoof van 'n pouslike vloot verlaat. Hy het dié teen die [[Ottomaanse Ryk|Ottomaanse Turke]] gelei, maar is deur die [[Republiek van Genua]] naby [[Rhodes]] aangeval. Hy is deur die [[Republiek van Venesië]] gevra om tussenbeide te tree in die konflik tussen Bartolomeo Zaccaria en Guglielma Pallavicini oor die Markisaat van Bodonitsa. Hy het teruggekeer voordat die kruistog enige iets noemenswaardig bereik het.
 
Toe die beplande transaksie met die pous deur die mat val het Humbert uiteindelik daarin geslaag om sy provinsie aan [[Filips VI van Frankryk]] te verkoop in 1349 vir 400,000 ''[[écu]]s'' en 'n jaarlikse pensioen. Ter wille van ''appearances'' is die verkooptransaksie egter 'n "transport" genoem. Om te verhoed dat die titel Dauphin in onbruik verval of ingesluk word in ander koninklike titels het Humbert die "Delphinal Statute" ingestel waarvolgens die [[Dauphiné]] kwytgekelt is van baie belastings<!--and imposts-->. Die statuut was vervolgens die onderwerp van talle parlementêre debatte op streeksvlak soos wat plaaslike leiers gepoog het om die streeks outonomiestreeksoutonomie en voordeel van die staat se aanslae te verdedig.
 
na dat hy sy grondgebied afgestaan het, het Humbert by die Dominikaanse Orde aangesluit en het hy gestreef om die Biskop van [[Parys]] en later die [[Pous]] te word. Hy het die sekulêre titels Prins van [[Briançonnois]], Hertog van [[Champsor]], en Markgraaf van [[Cézane]] aangeneem. Hy het ook die kerklike titels Patriarg van Alexandria en ewigdurende administrateur van die ''Archdiocese '' van Rheims ontvang. Dit is met laasgenoemde titels wat sy dood opgeskryf is in die nekrologie van [[Vauvert]]: in [[Clermont-en-Auvergne]], op drie-en-veertig jarige ouderomouderdom in [[1355]]. Sy vrou was Beatrice van Baux, dogter van Bertrand van Baux, en hulle enigste seun was die bogenoemde Andrew.
 
==Verwysings==