Boergondiërs (party): Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Laurens (besprekings | bydraes)
Laurens (besprekings | bydraes)
Lyn 17:
Boergondiese party leierskap het oorgegaan na [[Filip III, Hertog van Boergondië]]. Hertog Filip het 'n alliansie met [[Koninkryk van Engeland|Engeland]] gesluit. Onder sy invloed en die van die koningin, Isabeau, wat haar teen hierdie tyd by die Boergondiërs aangesluit het, is die waansinnige koning oortui om die [[Verdrag van Troyes]] te teken in [[1420]]. Volgens die verdrag sou Karel VI [[Hendrik V van Engeland]] as sy erfgenaam erken en sodoende sy eie seun die Dauphin onterf.
 
Toe Hendrik V en Karel VI beide binne maande van mekaar te sterwe gekom het, wat Hendrik se suen [[Hendrik VI van Engeland]], as opvolger tot beide die Engelse en FranszeFranse troon gelaat het, het Filip die Goeie aangehou om die Engelse te ondersteun. Onmin het egter begin opbou tussen Filip en die Engelse regent, [[Jan, Hertog van Bedford]] wat namens die jong koning Hendrik regeer het. Familiebande tussen Boergondië en Bedford, wat met die hertog se suster getrou het, het egter 'n volslae breuk tydens Bedford se leeftyd verhoed. Boergondië het geleidelik hulle ondersteuning aan die Engelse ingekort en het begin om 'n verstandhouding met die Dauphin, teen hierdie tyd deur die toedoen van [[Johanna van Arkel]] gekroon as [[Karel VII van Frankryk]], te onderhandel. Die twee kante het uiteindelik in die [[Verdrag van Arras (1435)|Verdrag van Arras]] in [[1435]] versoen. Volgens die verdrag kon die Franse koning uiteindelik na sy hoofstad terugkeer.
 
==Kyk ook==