Japan Standaardtyd: Verskil tussen weergawes

voor die [[Meiji era]] (1868–1912) het elke plaaslike gebied sy eie tydsone gehad waarin middag gestel is na die tyd wanneer die son sy hoogste punt bereik het. Soos moderne vervoermiddels soos treine aangeneem is het die gebruik onprakties begin raak as gevolg van die verwarring wat dit veroorsaak het. 'n Verskil van ongeveer 5 lengtegrade tussen [[Tokio]] en [[Osaka]] lei tot 'n verskil van 20 minute tussen die stede. In [[1886]] is Ordinansie 51 uitgevaardig om die probleem op te los. Hiervolgens is {{nihongo|standaardtyd|標準時|Hyōjunji}} 9 ure voor [[Greenwich Mean TimeGreenwichtyd|GMT]] gestel (UTC was toe nog nie gevestig nie.) In die ordinansie noem die eerste klousule GMT, die tweede definieer oostelike lengtegraad en westelike lengtegraad en die derde sê dat die tydsone van [[1888]] sou geld. Die stad [[Akashi]] in [[Hyōgo Prefektuur]] is toevallig presies op 135 grade Oos geleë en het gevolglik as ''Toki no machi'' (Dorp van Tyd) bekend geword.

Met die anneksasie van [[Taiwan]] in [[1895]] is Ordinansie 167 uitgevaardig waarin die vorige standaardtyd na {{nihongo|''Sentrale Standaardtyd''|中央標準時|Chūō Hyōjunji}} hernoem is en die nuwe {{nihongo|''Westelike Standaardtyd''|西部標準時|Seibu Hyōjunji}} by 120° Oos gevstiggevestig is. Westelike Standaardtyd, wat in Taiwan en dele van [[Okinawa]] gebruik is, is deur Ordinansie 529 in [[1937]] afgeskaf. gebiede wat tydens die [[tweede Wêreldoorlog]] deur japan beset is, insluitend [[Singapoer]] en [[Maleië]], het Japan Standaardtyd vir die duur van die besetting aangeneem maar het na Japan se oorgawe hulle eie tye heraangeneem.