Rekenaarbus: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Lyn 21:
In baie [[mikrobeheerder]]s en ingeboude stelsels bestaan 'n Invoer/Uitvoer bus nie. Kommunikasie word beheer deur 'n [[Sentrale verwerkingseenheid|SVE]] wat data vanaf toestelle lees en skryf asof hulle geheueblokke is, alles onder beheer van 'n sentrale klok wat die spoed van die SVE beheer. Toestelle vra vir diens deur seine op van die ander penne op die SVE te aktiveer, tipies in die vorm van een of ander [[onderbrekingsversoek]].
'n [[Skyfaandrywer]] se beheerder sal tipies 'n sein na die SVE stuur om te laat weet dat nuwe data gereed is om gelees te word, op welke tydstip die SVE die data sal skuif deur die geheue te lees wat ooreenstem met die skyf. Bykans alle vroeë rekenaars is op hierdie wyse gebou, sedert die [[S-100
Hierdie eenvoudige busstelsel het 'n ernstige nadeel vir rekenaars vir algemene doeleindes. Al die toerusting op die bus moet noodgedwonge teen dieselfde snelheid kommunikeer en het 'n enkele tydreëlaar gehad.
Lyn 34:
"Tweede generasie" busstelsels soos '''[[NuBus]]''' het verskeie van hierdie probleme aangespreek. Hulle het tipies die rekenaar in twee "wêrelde" geskei, met die SVE en geheue aan die een kant en die verskeidenheid toestelle aan die ander kant en 'n ''busbeheerder'' tussenin. Dit het die SVE toegelaat om vinniger te hardloop sonder om die bus te beïnvloed. Dit het ook baie van die las vir die skuif van data vanaf die SVE na die kaarte en beheerder geskuif, sodat die toestelle met mekaar kon kommunikeer sonder ingryping deur die SVE. Dit het ook die werkverrigting verhoog maar het egter meer ingewikkelde kaarte vereis. Hierdie busse het ook dikwels spoedkwessies aangespreek deur eenvoudig groter te wees in soverre dit die datapad aangaan deur te beweeg vanaf die 8-bis [[parallel bus]]se van die eerste generasie tot 16- of 32-bis in die tweede en ook deur sagteware opstellings te verskaf (nou gestandardiseer met [[Plug-n-play]]) om die brugskakelaars te vervang.
Hierde nuwer stelsels het egter een ding met hul voorsate gehad, in die sin dat elke toestel op die bus teen dieselfde spoed moes kommunikeer. Terwyl die SVE nou geïsoleer is en sonder probleme kon versnel het, het SVE's en geheue se spoed baie groter geword as die busse waarmee hulle moes kommunikeer. Die gevolg was dat die bussnelhede nou baie stadiger was as wat moderne stelsels benodig het en het die masjiene gebrekkige toegang tot data gehad. 'n Algemene voorbeeld van die probleem was dat [[videokaart]]e spoedig so vinnig was dat selfs die vinnigste busstelsels soos '''[[Peripheral Component Interconnect|PCI]]''' nie kon byhou nie met die gevolg dat rekenaars van '''[[AGP]]-poorte''' voorsien het bloot om die videokaart aan te dryf. Teen 2004 is die AGP weereens oorweldig deur die hoë spoed videokaarte met die gevolg dat dit tans met die '''[[PCI Express]]'''
'n Toenemende aantal eksterne toestelle het verder ook begin om hulle eie busstelsels te gebruik. Wanneer skyfaandrywers eerstens bekendgestel is, kon hulle by 'n masjien bygevoeg word deur 'n kaart in die bus in te prop en is ook die rede waarom rekenaars so baie gleuwe op die bus voorsien. Tydens die 1980s en 1990s is nuwe stelsels soos '''[[SCSI]]''' en '''[[Integrated Drive Electronics|IDE]]''' bekendgestel om in hierdie behoefte te voorsien, met die gevolg dat die meeste gleuwe in moderne stelsels leeg gelaat word. Vandag is daar tipies soveel as vyf verskillende busse in 'n tipiese rekenaar wat verskeie toestelle bedien.
'n Nuttige onderskeid het ook gewild geword naamlik die begrip van 'n '''plaaslike bus''' (''local bus'') teenoor 'n '''eksterne bus'''. Die eersgenoemde verwys na busstelsels wat ontwerp is om saam met interne toestelle gebruik te word soos grafiese kaarte en die laasgenoemde na busse wat ontwerp is vir die koppeling van eksterne toestelle soos [[beeldskandeerder]]s.
=== Derde generasie ===
| |||