Foneem: Verskil tussen weergawes

'n Voorbeeld van 'n foneem is die {{IFA|/t/}} klank in die woorde '''''t'''op, s'''t'''and, wa'''t'''er,'' en ''ka'''t'''.'' (In transkripsie, word foneme soos hier tussen skuinsstrepe geskryf.) Hierdie voorbeelde van /t/ word as dieslefdedieselfde klank beskou al word hulle in elkeen van die woorde effens anders uitgespreek, al is die verskille moontlik nie onderskeibaar selfs vir eerste taal sprekers nie. Foneme kan dus verskeie herkenbaar verskillende ''spraakklanke,'', gemaand [[foon|fone]], omvat. In die voorbeeld word die {{IPA|/t/}} in '''''t'''op'' geaspireer, {{IPA|[tʰ]}}, terwyl die {{IPA|/t/}} in ''s'''t'''and'' nie geasprireer word nie, {{IPA|[t]}} (In transkripsie word spraakklanke wat nie foneme is nie in hakkies geskryf). In baie tale soos [[Koreaans]] en [[Spaans]] is hierdie fone verskillende foneme: Byvoorbeeld, {{IPA|/tal/}} is "maan" in Koreaans, terwyl {{IPA|/tʰata/}} is "om te brand". In Spaans is daar geen geaspireerde {{IPA|[tʰ]}}, maar die foon in Amerikaanse Englels ''wri'''t'''er'' is soortgelyk aan die spaanseSpaanse ''r'' {{IPA|/ɾ/}} in kontras met die Spaanse {{IPA|/t/}}.

Sommige taalkundiges (soos [[Roman Jakobson]]) beskou foneme as verder afbreekbaar in eienskappe, sulke eienskappe verteenwoordig volgens die teorieë die ware minimale boublokke van taal. EiesnakkepEienskappe oorvleuel mekaar in tyd, soos wat suprasegmentale foneme in gesproke taal en talle foneme in gebare taal ook doen.