Moderne geskiedenis van Israel - Diaspora (1918): Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
EivindJ (besprekings | bydraes)
skakels
Lyn 1:
Die antieke geskiedenis van [[Israel]] was vol geweld, oorloë, ballingskap, die verdwyning van die Tien Stamme van Israel en uiteindelik die Diaspora of verstrooiing van die Joodse volk na verskillende lande in [[Asië]], [[Afrika]] en [[Europa]].
 
Joodse geskiedskrywers beskou die jaar [[538 vCv.C.]] as die keerpunt in die geskiedenis van die streek omdat dit van daardie tyd af opeenvolgend regeer is deur verskillende vreemde magte, insluitende die Perse, die Hellenistiese Grieke, die Romeine, die Bisantyne, die Moslems, die Christen-kruisvaarders en die Ottomaanse en Britse Ryke. Die tweede artikel het oor die eerste vier heersers gegaan. In hierdie artikel word die oorblywende vyf ryke bespreek.
In vele opsigte is die moderne geskiedenis van Israel 'n herhaling van die gebeure wat in antieke tye plaasgevind het.
 
== Romeinse heerskappy ([[63 vCv.C.]] - [[313|313 nCn.C.]]) ==
 
Die Diaspora het op klein skaal in [[597 vCv.C.]] begin met die wegvoering van Jode na Babilon, maar het ná 70 nC momentum gekry toe die Romeine eers Jerusalem met die grond gelyk gemaak en daarna die Joodse revolusionêre by die bergvesting Masada verslaan het. Ná die Diaspora het Bar Kochba in 132 nC 'n opstand teen Romeinse oorheersing gelei.
Tydens dié opstand is Jerusalem en Juda tydelik herower totdat Bar Kochba drie jaar later in 'n geveg naby Bethar in die heuwels van Judea gesterf het. As straf vir hierdie vergryp het die Romeine Jerusalem herdoop na Aelia Capitolina en Judea het as Palestina bekend gestaan. Dit is gedoen om Joodse identifikasie met die Land van Israel uit te wis. Die oorblywende Joodse gemeenskap het na noordelike dorpe in Galilea uitgewyk.
Die verwoesting van Jerusalem en die Tempel was katastrofaal vir die Joodse volk. Honderde duisende Jode het in die beleg van Jerusalem en elders in die land omgekom en duisende meer is as slawe verkoop.