Taalfilosofie: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Skep bladsy
 
Verskeie klein veranderinds
Lyn 3:
In [[analitiese filosofie]] is taalfilosofie een van die fundamentele disiplines van die tradisie: dit speel histories 'n baie belangrike rol, en dra by toe en word na verwys in verskeie ander vertakkings van filosofie. Dit behels veral die studie van vier sentrale probleme: wat betekenis behels, hoe taal gebruik word, hoe tale verstaan word, en die verhouding tussen taal en die werklikheid.
 
Analitiese filosofie as as 'n tradisie het baie te skulde aan [[Gottlob Frege]], [[Bertrand Russell]] en [[Ludwig Wittgenstein]], wie baie aandag gegee tot die taalfilosofie in die oorsrpong van die tradisie tydens die vroeë 20<sup>de</sup> eeu. VerderLater, hetin die innoverende1970s, het die taalfilosofiese teorieë van [[Saul Kripke]], uitgebrui deur onder andere [[Hilary Putnam]], gelei tot omvattende innovasies in verskeie ander vertakkings van filosofie.
 
In [[kontinentale filosofie]] word taalfilosofie nie gereeld as 'n veld van sy eie hanteer nie, maar 'n teorie van taal speel 'n intieme rol in verskeie noemwaardige denkrigtings in dié tradisie.
 
Die filosofiese studie van taal het 'n baie ryk geskiedenis in verskeie tradisies: in [[Indiese filosofie]] bestaan daar sedert omtrent 1500 BC so 'n studie, met 'n omvattende disipline van die taalfilosofie wat ontwikkel tussen the 5de5<sup>de</sup> en 10de10<sup>de</sup> eeue, en in Antieke Griekeland gee [[Sokrates]], [[Plato]] en [[Aristoteles]] elk aandag aan probleme aangaande die wese van taal. Die werk van die laasgenoemdes word verder uitgebrei deur die [[Stoïsisme|Stoïse filosowe]], en van hulle af loop 'n tradisie deur [[Middeleeuse filosofie]] tot die hedendag. In beide die ooste en die weste word 'n erkenbare taalfilosofie ontwikkel ietwat voor die eerste pogings tot [[taalwetenskappe]].
 
 
[[Kategorie:Filosofie|*]]