|
Dié onderskeiding het tog al vir lank bestaan. Om die draai van die 20ste eeu sit [[Franz Brentano]], [[Edmund Husserl]] en [[Adolf Reinach]] uit om 'n nuwe filosofiese metodiek, fenomenologie, te stig, kontemporêr met Gottlob Frege en [[Bertrand Russell]] se stigtingswerk in analitiese filosofie, en Russel self identifiseer die skeiding tussen die twee strominge.
'n Nuttige skeiding tussen die twee westerse tradisies is hoe hul die werk van Immanuel Kant hanteer. Kant het die spoor geslaan vir Duitse idealisme, wat 'n paradigmaties kontinentale vertakking van filosofie is, met sy tesis dat die werklikheid nie oop lê vir die mens se direkte ondersoeking nie, maar dat die wêreld deur ons bewussyn vir ons voorgestel word, en dat ons net kontak het met hierdie samemengsel van wat vir ons voorgegee word en wat ons verstand daarmee maak nie.<ref>Paul Greyer, "Kant, Immanuel", in E. Craig (Ed.), ''Routledge Encyclopedia of Philosophy'', (London: Routledge, 1998, 2004) [http://www.rep.routledge.com/article/DB047 | Verhaal 18 April 2008] </ref> Analitiese filosofie het ook baie te skulde aan Kant, en verwys gereeld na sy werk, maar onderhandelinge met Kant se filosofie neem gereeld pas in 'n drastiese anderse stem as in die kontinentale tradisie. Daar is menige agtenswaardige en populêre posisies in analitiese filosofie wat heeltemal die Kantiese tesis verwerp, en daar is 'n aaneenlopende debat tussen die wat glo die [[werklikheid]] oop is vir empiriese ondersoek en die wat nie.<ref>Bertrand Russell, ''A History of Western Philosophy'', (Simon & Schuster, 1945), bl. 643-647.</ref> Dit is moeilik om aan enige kontinentale stroming te dink wat die Kantiese tesis so sterk bevraagteken.<ref>Robert Solomon, ''Continental Philosophy since 1750: The Rise and Fall of the Self'' (Oxford University Press, 1988), bl. 6.)</ref> In die analitiese tradisie word Kant se werk gewoonlik stuk-stuk benader, sodat moontlik is dat 'n [[etiek|etikus]] in die Kantiese tradisie geen belang het in Kant se [[metafisika]] nie, terwyl Kant sy filosofie as 'n samehangende stelsel voorgestel het, en kontinentale filosofie dit grotendeels so benader. Verder is daar amper geen invloed vanaf latere filosowe vanuit Duitse idealisme, soos [[G.W.F. Hegel]], of uit ander "kontinentale" vertakkings op die meerderheid van analitiese filosofie nie.
==Eksterne skakels==
|
