Radio-aktiewe verval: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
RAM (besprekings | bydraes)
RAM (besprekings | bydraes)
Lyn 10:
So 'n ineenstorting ('n ''vervalgebeurtenis'') vereis 'n spesifieke [[aktiveringsenergie]]. In die geval van 'n sneeustorting word die energie tipies veskaf deur 'n versteuring buite die stelsel, al kan sulke versteurings soms buitengewoon klein wees. In die geval van 'n opgewekte [[atoomkern]], kan die versteuring kom vanaf kwantum [[vakuumfluktuasie]]s. 'n Kern (of enige opgewekte stelsel in kwantummeganika) is onstabiel en kan dus ''spontaan stabiliseer'' om 'n minder opgewekte toestand aan te neem. Hierdie proses word aangedryf deur die entropie: die energie verander nie, maar aan die einde van die proses, is die totale energie meer verdun in 'n gegewe volume in die ruimte. Die gevolglike transformasie verander die struktuur van die kern. So 'n reaksie is dus 'n [[kernreaksie]], in teenstelling met [[chemiese reaksie]]s wat ook deur entropie aangedryf ord maar slegs veranderinge in die buitenste [[elektron]]e van atome behels eerder as in die kern self.
 
Sommige [[kernreaksie]]s behels wel die invloed van eksterne energiebronne in die vorm van botsings met partikels van buite die kern. Hierdie reaksies word egter nie as ''verval'' beskou nie maar is eerder voorbeelde van 'n geïnduseerde [[kernreaksie]]. [[Kernsplytsing]] en [[kernversmelting]] is algemene voorbeelde van geïnduseerde kernreaksies.
 
[[Kategorie:Fisika]]