Magneetsweeftrein: Verskil tussen weergawes

 

Reeds in die jaar [[1922]] het die Duitse ingenieur Hermann Kemper met die ontwikkeling van tegnologieë vir 'n magneetsweeftrein begin. Op [[14 Augustus]] [[1934]] is die Rykspatent 643 316 vir die tegnologie van elektromagnetiese sweefvoertuie aan hom verleen. Aanvanklik is die bou van 'n toetslyn vir hoëspoedtreine oorweeg, maar weens die uitbreek van die [[Tweede Wêreldoorlog]] is hierdie planne uiteindelik nie geïmplementeer nie.

Eers in [[1969]] het die Wes-Duitse regering die Transrapid-ontwerp vir 'n magneetsweeftrein, wat deur die Duitse maatskappy Thyssen ontwikkel is, goedgekeur. Die eerste magneetsweeftrein, wat ook passasiers kon vervoer, die magneetsweef-toetsvoertuig ''Transrapid 2'', is op [[11 Oktober]] [[1971]] deur die Wes-Duitse maatskappy Messerschmitt-Bölkow-Blohm (MBB) in München-Allach aan die publiek bekend gestel. Die Wes-Duitse regering het die projek van 'n magneetsweeftrein nou amptelik begin bevorder, en in [[1973]] het die natuurkundiges Götz Heidelberg en professor Herbert Weh aan die Tegniese Universiteit van Braunschweig die ontwerp van 'n hoësnelheidsmagneetsweef-toetslyn weer heervat. Die basiese tegnologie is in die tydperk tussen 1971 en [[1977]] deur die Duitse maatskappye Krauss-Maffei, MBB en 'n konsortium, wat uit die ondernemings AEG, Siemens en BBC bestaan het, ontwikkel.

 

 

Alhoewel daar blykbaar geen tegniese probleme met die magneetsweeftrein ondervind is nie, maak die ongeluk duidelik hoe kwesbaar magneetsweeftreine onder meer vir aanslae is. Enige voorwerp, wat op die spoor beland, kan teen 'n reissnelheid van 500 kilometer per uur katastrofale gevolge hê.

 

==Eksterne skakels==