Kritiek van Reine Beredenering: Verskil tussen weergawes

Die bostaande is 'n voorbeeld van die ''gemediëerde realisme'' waarvoor Kant arguementeer, bedoelende dat hy glo dat ons ondervindinge handel oor die werklikheid, maar dat die manier hoe dit vir ons voorgestel word grotendeels afhang van hoe ons verstand ondervindings organiseer. Kant stel sy teorie voor deur te argumenteer vir ''sintetiese a priori waarhede'', d.w.s. stellings wie se waarheid bepaal kan word sonder om te verwys na ondervinding (bv. mens bepaal nie dat alle eende voëls is deur na 'n groot hoeveelheid eende te kyk en te sien of hulle voëls is nie, om 'n voël te wees is doodeenvoudig net deel daarvan om 'n eend te wees) maar die stelling is 'n sintese van verskeie konsepte in 'n inliggewende manier. Kant gee die voorbeeld van wiskundige stellings wat inliggewend blyk maar waarvan die waarheid nie deur empiriese ondersoek bepaal word nie maar slegs deur bereding: Kant wil sê dat wiskundige stellings is inliggewend omdat hulle sinteses is van verskeie konsepte. Die manier hoe sulke konsepte saamgebring word in 'n interresante manier is deur die verstand se werkings: wiskunde, sowel as [[tyd]], [[ruimte]], kausaliteit en sekere ander konsepte, beskryf dus waarhede oor die mens se verstand maar nie oor die wêreld self nie. Die mens gebruik sulke sintetiese konsepte dan om sin te maak van die wêreld van ondervinding.

 

[[Kategorie: Filosofiese werke]]