Die '''Wette van Mendel''' is 'n stel reëls wat heelwat van [[[genetika]] onderlê. Die Monnik [[Gregor Mendel]] het verskillende variëteite van ertjies (''Pisum sativum'') gekruis. Met die kruising van die plant het Mendel opgelet wat die verskillende kenmerke was en elke kenmerk afsonderlik waargeneem. Hy reël die bestuiwing om geen foute te maak. Hy ondersoek by die kruising van die soort 7 eienskappe wat telkens op 2 moontlike maniere kan voorkom (saadvorm, saadlob, kleur, saadhuidkleur, peulvorm, peulkleur, plaat van die peul en die stingel en die lengte van die stingel). By saadvorm ondersoek hy byvoorbeeld glad en gerimpled en by saadkleur, groen en geel, ens.
Hy sien toe dat na kruising van twee plante elke plant van die eerste generasie (F1) die eienskappe van een van die ouer plante het. 'n Mens noem die eienskap wat in die eerste generasie na vore kom [[dominant]] en die alternatieve eienskap [[Resessiewe geen|resessief]]. In die tweede generasie (F2) toon 75% van die plante die dominante kenmerke, terwyl 25% van die plante die [[Resessiewe geen|resessiewe eienskappe]] het. Nou kan die resessiewe eienskappe suiwer gekweek word, waarby latere generasies geen veranderinge aan die eienskappe vertoon nie. As die plante met dominante eienskappe egter uit gekweek word sal een derde deel die dominante eienskappe hê, terwyl die wat oor is weer die selfde 3:1 verdeling tussen die dominante en resessiewe eienskappe sal hê as die F2 generasie.
