Fred Astaire: Verskil tussen weergawes

'''Fred Astaire''' ([[1899]] – [[1987]]) was 'n [[Verenigde State|Amerikaanse]] rolprentdanser in rolprente en Broadway-teaterop verhoogdanserdie teaterverhoog in Broadway, koreografeerder'n choreograaf, sanger en akteur. Sy verhoog- en opvolgendedaaropvolgende rolprentloopbaan het oor 76 jaar gestrek; ingedurende die tydperk het hy in 'n totaal vanaltesaam 31 musikale rolprentemusiekprente verskyn. Hy word veral geassosieer met [[Ginger Rogers]], 'n aktrise wat saam met hom in tien rolprente saam met hom verskyn het en saam met wie hy die genre 'n gedaanteverwisseling laat ondergaan het.

Die Amerikaanse balletkoreografeerderballetchoreograaf en stigtermedestigter van Amerikaansedie balletNew Yorkse Balletgeselskap (''New York City Ballet''), George Balanchine, en die Russiese ballerino, Rudolf Nureyev, het na Fred Astaire verwys as die beste danser van die twintigste eeu.<ref>George Balanchine: "He is the most interesting, the most inventive, the most elegant dancer of our times ... you see a little bit of Astaire in everybody's dancing -- a pause here, a move there. It was all Astaire originally." in Thomas, Bob. ''Astaire, the Man, The Dancer.'' Weidenfeld and Nicholson, London, 1985. ISBN 0297784021 bl.83.</ref><ref>Rudolf Nureyev: "He was not just the best ballroom dancer, or tap dancer, he was simply the greatest, most imaginative, dancer of our time." in Cooke, Alistair. ''"Fred Astaire Obituary", Letter From America''. BBC World Service, Junie 1987</ref> Astaire word ook algemeen beskou as die invloedrykste danser in die geskiedenis van musikale rolprente en televisieprogramme. Die ''American Film Institute'' ("Amerikaanse Filminstituut") het Astaire gekies as die vyfde beste manlikkemanlike ster tervan alle tye ("5th Greatest Male Star of All Time").

Fred Astaire is op [[10 Mei]] [[1899]] in Omaha, Nebraska, gebore as Frederick Austerlitz in Omaha, Nebraska. Tydens sy vierde lewensjaar ishet hy saam met sy gesin na New York verhuis, waar sy suster, Adele, danslesse sou neem - hy het haar (aanvanklik onwillige) dansmaat geword. Twee jaar later, op sesjarige leeftyd, bied hy en die negejarige Adele hulle eerste professionele vertoning aan, in November 1905, in Keyport, [[New Jersey]].

Alhoewel hy 'n onbekende in die rolprentwêreld was, het Astaire 'n kontrak met die maatskappy ''RKO Pictures'' onderteken, alhoewel sy eerste rolprent in samewerking was met Metro-Goldwyn-Mayer: die 1933-rolprent ''Dancing Lady'', met Clark Gable en Joan Crawford in die hoofrolle.

Kort daarna het 'n rol gekry in die KRORKO-rolprent, ''Flying down to Rio''. Dit was sy eerste rolprent saam met Ginger Rogers: die twee het ondersteunende rolle gehad, terwyl Dolores Del Rio en Gene Raymond die hoofrolle vertolk het. Alhoewel hulle beperkte tonele in die rolprent gehad het, was Astaire en Rogers uiters gewild en word die rolprent hoofsaaklik onthou vir die twee se (destyds) ietwat gewaagde eerste dans. Astaire en Rogers het saam in tien rolprente saam verskyn: nege in die 19391930's en 'n reünieweer in die 1949-rolprent ''The Barkleys of Broadway''.

In 1939 het Astaire RKO verlaat, wat gelei het tot meer'n verskillendegroter verskeidenheid rolle en ookasook verskillende dansmaats, waaronder [[Rita Hayworth]], [[Eleanor Powell]] en [[Cyd Charisse]]. NaNá die voltooiing van ''Blue Skies'' in 1946 het Astaire onverwags aangekondig dat hy gaan aftree. In 1948 is hy egter oortuig om opsaam temet treeJudy Garland in ''Easter Parade'', saamop mette Judy Garlandtree, nánadat die oorspronklik gekose akteur, Gene Kelly, beseer is. Dié optrede het ook die einde van Astaire se aftrede beteken en hy het sy werk in die vermaaklikheidswêreld voortgesit.

Ná die voltooiing van ''Funny Face'' (1957) saam met [[Audrey Hepburn]], het Astaire weereens sy aftrede aangekondig, maar diedié keer was dit slegs van musiekblyspele: Astaire wou meer tyd spandeer aan dramatiese rolle, soos in die 1959-rolprent ''On the Beach'', wat handel oor die uitwissing van die meerderheid van die mensdom deur wedersydse atoombomaanvalle behandel.

==VoortgesetteVerdere rolprent- en televisieloopbaan==

NaNá sy aftrede van musiekblyspellemusiekblyspele het Astaire ook aan televisieproduksies begin deelneem. Van tyd tot tyd het sy werk in die televisiewêreld wel dansrolle ingesluit - die eerste hiervan was vir die program ''An Evening with Fred Astaire'' (1958). Die program het nege Emmy-toekennings gewen, waaronder "Beste enkele vertoning deur 'n akteur" en "Voortreflikste enkele program van die jaar".

Tydens die sestiger- en sewentigerjare het hy steeds in televisieprogramme en rolprente verskyn. Sy werk het nou 'n breër spektrum gedek as aan die begin: buiten sy dramatiese rolle in reedsgenoemdereeds genoemde rolprente, het hy ook (onader andere) 'n rol in die avontuurreeks ''It Takes a Thief'' gehad (1968-1970), sy stem geleen aan die geanimeerde ''Santa Claus is Comin' to Town'' (1970), 'n gasrol gehad in die wetenskapfiksiereeks Battlestar Galactica (1979) en verskyn in die gruwelrolprent ''Ghost Story'' (1981) (sy laaste rolprentrol). In 1974 is hy vir 'n Oscar genomineer vir sy rol in die ramprolprent ''The Towering Inferno''.

Astaire het op 22 Junie 1987 gesterf aan longontsteking. Hy was 88 jaar oud. Geen verfilmingsrolprente vanoor Astaire se lewe is ooit vervaardig nie en sal moontlik nooit vervaardig word nie. Astaire het altyd toestemming om biografiese verfilmings geweier: "Al bied hulle my ook hoeveel aan - en sulke aanbiedings is daar die heeltydhele tyd- ek sal nie verkoop nie".<ref>Uit Satchell, bl. 253. Oorspronklike Engels: ''"However much they offer me - and offers come in all the time - I shall not sell."''.</ref> In sy testament het Astaire ook versoek dat geen so 'n biografiese verfilming ooit plaasvind nie: "[Die versoek] is daar omdat ek geen besondere begeerte het dat my lewe misgeïnterpreteer word nie, wat die geval sal wees".<ref>Uit Satchell, bl. 254. Oorspronklike Engels: ''"It is there because I have no particular desire to have my life misinterpreted, which it would be."''</ref>