Stigting van Rome: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Voyageur (besprekings | bydraes)
kNo edit summary
Voyageur (besprekings | bydraes)
k Uitgebrei
Lyn 1:
{{Antieke Rome|right}}
Die '''Stigting van Rome''' is reeds sedert die begin van die historiografie 'n omstrede onderwerp waar mitiese oorlewerings dikwels met historiese feite vermeng is.
Die '''Stigting van Rome''' het volgens mitiese oorlewerings op 21 April 753 v.C. plaasgevind, met die tweeling Romulus en Remus as stigtingsvaders. Die tweeling was die legendariese seuns van die Romeinse oorlogsgod Mars en die vestalin Rhea Silvia. Hulle is volgens die oorlewerings in die Tiber-rivier gesit en vervolgens as vondelinge deur 'n wolvin opgetel en gesoog. Later is hulle deur die skaapwagter Faustulus by die Velabrum aan die voet van die Palatyn-heuwel gevind en grootgemaak. Romulus het sy broer Remus later vermoor nadat hy hom vanweë sy nuut opgerigte stadsmuur bespot het.
 
==Mitiese oorlewerings==
In die 5de eeu v.C. het Griekse geskiedskrywers die Trojaanse held Aeneas, wat volgens oorlewerings ná die plundering van Troja na Italië gevlug het, as stigter van Rome beskou. Tog was Aeneas net een moontlike kandidaat in 'n reeks mitiese avonturiers wat na bewering kolonies in die westelike [[Middellandse See]] gestig het. Hierdie mites het allesbehalwe historiese waarhede oorgedra, maar was nogtans gewild by die Griekse leserspubliek en het later ook in Rome belangstelling gewek.
 
Die Romeine het eers omstreeks 200 v.C. begin om historiese werke saam te stel. Die eerste boek oor die geskiedenis van Rome, wat deur die senator Q. Fabius Pictor in Grieks geskryf is, het - behalwe vir enkele aanhalings - grotendeels verlore gegaan. Fabius Pictor het waarskynlik die argiewe van Romeinse priesters, dokumente van leidende adellike families en verslae van Griekse historici as bronmateriaal geraadpleeg en hierby ook aandag aan orale oorlewerings asook inskripsies, monumente en ander oorblyfsels uit die argaïese tydperk geskenk. Die stigting van Rome het Fabius Pictor aan Romulus toegeskryf.
 
DieHierdie '''Stigting van Rome'''stigting het volgens mitiese oorlewerings op 21 April 753 v.C. plaasgevind, met die tweeling Romulus en Remus as stigtingsvaders. Die tweeling was die legendariese seuns van die Romeinse oorlogsgod Mars en die vestalin Rhea Silvia. Hulle is volgens die oorlewerings inaan die oewer van die Tiber-rivier gesituitgesit en vervolgens as vondelinge deur 'n wolvin opgetel en gesoog. Later is hulle deur die skaapwagter Faustulus by die Velabrum aan die voet van die Palatyn-heuwel gevind en aan die linkeroewer van die rivier grootgemaak. Romulus het sy broer Remus later vermoor nadat hy hom vanweë sy nuut opgerigte stadsmuur bespot het.
 
Later is hierdie inheemse mite met die Aeneas-verhaal versmelt. Volgens die Graeco-Romeinse legende het Aeneas tydens sy vlug in [[Latium]] voet aan wal gesit om hier die stad Lavinium te stig. Ná sy dood het sy seun 'n nuwe nedersetting, Alba Longa, opgerig waar sy nakomelinge oor 'n periode van vierhonderd jaar as konings geregeer het. Onder hulle was ook Romulus en Remus, aangesien hulle as die seuns van Mars en 'n dogter van een van Alba Longa se heersers beskou is.
 
Hierdie soort vermenging van mitiese verhale en volksoorlewerings was kenmerkend vir die 3de eeu v.C. en is later ook deur Romeinse skrywers soos Vergilius, Ovidius en Livius vir hul historiese werke oorgeneem en verder bewerk om uiteindelik as 'n algemeen erkende geskiedenis van die stad Rome te fungeer. Dit is tans baie moeilik om die historiese gehalte van hierdie stigtingsmite te bepaal, tog word die Griekse elemente, wat Rome met Aeneas en Troja verbind, as suiwer fiktief beskou. Sommige geleerdes lees hierdie oorlewerings nogtans as 'n vae herinnering aan vroeë bande tussen Italië en die Egeïese See-gebied. Die sentrale betekenis van Lavinium en Alba Longa verwys moontlik na hul belangrike funksie as religieuse sentra gedurende die vroeë tydperk - die resultate van argeologiese opgrawings dui daarop dat die eerste permanente nedersettings in Latium juis in Lavinium en die Albaanse Berge ontstaan het. Hierdie gebied sluit egter ook Rome in, en daar is geen bewyse dat Lavinium of ander nedersettings inderdaad vroeër as Rome gestig is nie. Volgens historiese oorlewerings het alle historiese nedersettings in Latium as kolonies van Alba Longa ontstaan, waarvan Rome die laaste was.
 
Die tydsinterval tussen die stigting van Alba Longa en Rome word as kunsmatige konstruksie van Romeinse geskiedskrywers beskou - om die vier eeue tussen die Trojaanse Oorlog (1182 v.C.) en die beweerde stigting van Rome in die 8de eeu v.C. te oorbrug, het hulle 'n dinastie van konings in Alba Longa versin wat hierdie leemte gevul het.
 
Die tradisionele stigtingsdatum vorm die beginpunt van die Romeinse kalender (Latyns: ''ab urbe condita'', kort ''a.u.c.'', Afrikaans "vanaf die stigting van die stad (Rome) af"). Met argeologiese opgrawings op die Palatyn is oorblyfsels van vroeë nedersettings blootgelê wat in die tydperk omstreeks 1 000 v.C. ontstaan het. 'n Aantal Latiniese en Sabynse dorpe is waarskynlik omtrent 800 v.C. tot 'n stedelike nedersetting verenig, moontlik onder Etruskiese invloed.