Stigting van Rome: Verskil tussen weergawes

Hierdie stigting het volgens mitiese oorlewerings op 21 April 753 v.C. plaasgevind, met die tweeling Romulus en Remus as stigtingsvaders. Die tweeling was die legendariese seuns van die Romeinse oorlogsgod Mars en die vestalin Rhea Silvia. Hulle is volgens die oorlewerings aan die oewer van die Tiber-rivier uitgesit en vervolgens as vondelinge deur 'n wolvin opgetel en gesoog. Later is hulle deur die skaapwagter Faustulus by die Velabrum aan die voet van die Palatyn-heuwel gevind en aan die linkeroewer van die rivier grootgemaak. Romulus het sy broer Remus later vermoor nadat hy hom vanweë sy nuut opgerigte stadsmuur bespot het.

 

 

Hierdie soort vermenging van mitiese verhale en volksoorlewerings was kenmerkend vir die 3de eeu v.C. en is later ook deur Romeinse skrywers soos Vergilius, Ovidius en Livius vir hul historiese werke oorgeneem en verder bewerk om uiteindelik as 'n algemeen erkende geskiedenis van die stad Rome te fungeer. Dit is tans baie moeilik om die historiese gehalte van hierdie stigtingsmite te bepaal, tog word die Griekse elemente, wat Rome met Aeneas en Troja verbind, as suiwer fiktief beskou. Sommige geleerdes lees hierdie oorlewerings nogtans as 'n vae herinnering aan vroeë bande tussen Italië en die Egeïese See-gebied. Die sentrale betekenis van Lavinium en Alba Longa verwys moontlik na hul belangrike funksie as religieuse sentra gedurende die vroeë tydperk - die resultate van argeologiese opgrawings dui daarop dat die eerste permanente nedersettings in Latium juis in Lavinium en die Albaanse Berge ontstaan het. Hierdie gebied sluit egter ook Rome in, en daar is geen bewyse dat Lavinium of ander nedersettings inderdaad vroeër as Rome gestig is nie. Volgens historiese oorlewerings het alle historiese nedersettings in Latium as kolonies van Alba Longa ontstaan, waarvan Rome die laaste was.