Waterstofbinding: Verskil tussen weergawes

[[Beeld:Quadruple Hydrogen Bond AngewChemIntEd 1998 v37 p75.jpg|thumbnail|300px|’n'n Voorbeeld van ‘n'n vierdubbele waterstofbinding tussen ‘n'n dimeer kompleks deur Meijer et. al. beskryf.<ref>{{cite journal|author=Felix H. Beijer, Huub Kooijman, Anthony L. Spek, Rint P. Sijbesma, E. W. Meijer| journal=[[Angew. Chem. Int. Ed.]] |title=

‘n'n '''Waterstofbinding''' is ‘n'n spesiale soort dipool-dipoolkrag wat bestaan tussen ‘n'n [[elektronegatiwiteit|elektronegatiewe]] atoom en ‘n'n [[Waterstof]] atoom wat aan [[Stikstof]], [[Suurstof]] of [[Fluoor]] verbind is. Hierdie soort verbinding behels altyd ‘n'n waterstofatoom en die aantrekkingsenergie is by benadering omtrent so sterk soos swak kovalente verbindings (155 kJ/mol), daarom die naam – Waterstofbinding. ‘n'n Tipiese kovalente verbinding is slegs sowat 20 keer sterker as ‘n'n intramolekulêre waterstofbinding. Hierdie aantrekkingskragte kan tussen molekules (“intermolekulêr”) of tussen verskillende dele van dieselfde molekuul (“intramolekulêr”) voorkom.<ref>{{GoldBookRef | file = H02899 | title = hydrogen bond}}</ref> Die waterstofbinding is ‘n'n is ‘n'n baie sterk vaste dipool-dipool [[van der Waalskrag|van der Waals-Keesom]]krag, maar swakker as [[kovalente binding|kovalente]]-, [[ioniese binding|ioniese]]- en [[metaalbindings]]. Die sterkte van waterstofbinding lê iewers tussen kovalente- en elektrostatiese [[intermolekulêr]]e aantrekkingskragte.

‘n'n Waterstofbinding kom voor waar ‘n'n waterstofatoom aan ‘n'n relatiewe [[elektronegatiwiteit|elektronegatiewe]] atoom verbind. Die elektronegatiewe atoom is gewoonlik [[fluoor]], [[suurstof]] of [[stikstof]]. ‘n'n Voorbeeld van so ‘n'n molekuul is [[etanol]] wat ‘n'n waterstofatoom het wat aan ‘n'n suurstofatoom verbind is. Waterstofbindings is ook moontlik in molekules waar ander atome aan elektronegatiewe atome verbind is nie, soos in die geval van [[dietieleter]].

[[Koolstof]] kan ook deelneem aan waterstofbinding, veral as die koolstof aan verskeie elektronegatiewe atome verbind is, soos in die geval van [[chloroform]], CHCl₃. Die elektronegatiewe atoom trek die elektronwolk rondom die waterstofkern aan en laat die atoom met ‘n'n gedeeltelik positiewe lading. Vanweë die kleinheid van ‘n'n waterstofatoom relatief tot ander atome en molekules, verteenwoordig die gevolglike lading ‘n'n hoë ladingsdigtheid al is dit slegs ‘n'n gedeeltelike lading. ‘n'n Waterstofbinding word gevorm as hierdie sterk positiewe ladingsdigtheid ‘n'n [[alleenpaar]] elektrone van ‘n'n ander [[heteroatoom]] aantrek, wat dan ook die akseptor genoem word.

Waterstofbinding word dikwels beskryf as ‘n'n dipool-dipool interkasie. Dit toon egter ook kenmerke van kovalente bindings: dit kom in ‘n'n spesifieke rigting voor, is sterk, skep interatomiese afstande korter as die som van die [[van der Waalsradius]]se en betrek ‘n'n beperkte aantal deelnemers aan die interaksie wat as ‘n'n soort [[valensie]] beskou kan word. Hierdie kovalente kenmerke is meer beduidend as akseptors bind aan waterstofatome in verbinding met meer elektronegatiewe atome.