Cetshwayo: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
k robot Bygevoeg: ru:Кечвайо
Anrie (besprekings | bydraes)
k Victoria Cross -> Victoriakruis (per Pharos)
Lyn 20:
In [[1877]] is Sir [[Henry Bartle Frere]] as Britse Hoëkommissaris vir [[Suid-Afrika]] aangestel deur [[Lord Carnarvon]] wat gehoop het dat Frere binne twee jaar die goewerneur van 'n Suid-Afrikaanse dominion sou wees. Frere moes uitvoering geen an 'n nuwe Britse beleid teenoor suidelike Afrika, genaamd ''Confederation'', waarvolgens die gebied se uiteenlopende Britse besittings, [[Boererepublieke]] en Swart-koninkryke byeengebring sou word onder een sentrale Britse owerheid. Die beleid is gemotiveer deur die begeerte om Britse beheer oor die minerale rykdom in Suid-Afrika te vekry na die ontdekking van [[goud]] en [[diamant]]e in die gebied. Frere was oortuig dat die Zoeloekoninkryk in die pad van die beoogde Konfederasie gestaan het en hy wou daarvan ontslae raak as deel van 'n breër program van onderdrukking van swart weerstand. In [[1878]] gebruik hy 'n aantal grensskendings en 'n ou grensgeskil met die [[Transvaal]], wat Brittanje kort te vore as deel van dieselfde program geannekseer het, om die Zoeloekoning, Cetshwayo kaMpande, in Desember [[1878]] 'n ultimatum te gee. Die ultimatum het vereis dat Cetshwayo die stelsel beëindig waarvolgens die koning militêre en sosiale diensplig van sy jong manlike onderdane kon opeis, en dat hy praktiese outoriteit aan 'n Britse amptenaar oorhandig. Dit was 'n eis waaraan geen onafhanklike heerser met enige selfrespek sou kon voldoen nie - wat presies is wat Frere in gedagte gehad het.
 
Op [[11 Januarie]] [[1879]] het die ultimatum verstryk en het Britse troepe onder Luitenant Generaal [[Lord Chelmsford]] Zoeloeland binne gegaan. Drie kolonne Britse troepe het [[Zoeloeland]] ingeval. Die veldtog het byna onmiddelik vir die Britte skeefgeloop. Op [[22 Januarie]] is die sentrale kolon, onder Lord Chelmsford se persoonlike bevel, in die [[Slag van Isandlwana]] verslaan. In een van die ergste rampe van die Britse koloniale era het meer as 1300 Britse troepe hulle swart bondgenote gesterf. In die nasleep van Isandlwana het die Zoeloereserwes 'n aanval op die Britse grenspos by [[Rorke's Drift]] geloods wat deur slegs 145 man bewaak is. Na tien ure se hewige gevegte in die [[Slag van Rorke's Drift]] is die Zoeloes weggedryf. Elf van die Rorke's Drift verdedigers is die [[Victoria CrossVictoriakruis]] toegeken.
[[Beeld:Isandlwanazulumem.JPG|thumb|right|250px|Isandlwanamuseum]]
Na aanvanklike teëspoed het die Britte die oorhand begin kry. Teen die middel van April het versterkings Natal bereik en kon Chelmsford sy magte herorganiseer. Voor hulle finaal sou sukses behaal, sou een van die Britse ongevalle egter skokgolwe deur [[Europa]] stuur. Die aangewese opvolger tot die [[Frankryk|Franse]] troon, Prins [[Napoléon Eugène Louis Bonaparte]], wat op vrywillige grondslag in die Britse leër gedien het, het op [[1 Junie]] [[1879]] gesterf toe 'n verkenningsgeselskap deur Zoeloes aangeval is. Dit het 'n einde gebring aan enige gedagtes vir 'n dinastiese restourasie van die Bonapartes tot die Franse troon.