1922-staking: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Lyn 27:
Na die instelling van streng maatreëls om koste te bespaar en winste vir die maatskappye en base te verhoog, wat reeds in Oktober [[1921]] begin het, het sake in Desember ontplof. Die Kamer van Mynwese het besluit om 2000 wit werkers af te dank en met baie goedkoper swart werkers te vervang. Vir die vakbonde was dit die laaste strooi.
 
Op [[2 januarie [[1922]] is by die steenkoolmyne met 'n staking begin. Nege dae is aan die ander myners gegee om te besluit of hulle ook wil staak. Die stemming was oorweldigend ten gunste van ‘n staking omdat gevoel is dat die Kamer van Mynwese nie tot enige toegewings bereid was nie. Op 10 Januarie het alle arbeiders wat deel van die ''South African Industrial Federation'' was, waaronder ook die Mynwerkersunie, gestaak. Hul getal was 24 000 en die ekonomie van die Witwatersrand is lam gelê.
 
Die regering onder leiding van Smuts, wou dadelik ingryp indien die staking sou eskaleer.
Lyn 39:
Ten spyte van die oplaaiende konfrontasie het die vakbondfederasie SAIF vroeg in Maart ’n konferensie met die Kamer van Mynwese voorgestel om die spanning te probeer ontlont. Die voorstel is egter met minagting en op beledigende wyse deur die mynbase verwerp.
 
Die mynmaatskappye het die regering versoek om [[krygswet]] af te kondig. Smuts het nog getwyfel want hy was bekommerd dat die openbare mening teen hom sou draai. Die stakers het hulle egter gereed gemaak vir ’n aanval deur die regering en het in hul woonbuurte in die Witwatersrand, by name Benoni, Boksburg, [[Fordsburg]], [[Vrededorp]] en [[Brixton]], verskansings opgerig en oor die beweging van persone gewaak, om die insypeling van spioene en opstokers van die regering te verhoed. Die regering het daardeur feitlik beheer oor die Rand verloor.
 
===Die staking word bloedig onderdruk===