Nederlandse Taalbeweging: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
kNo edit summary
Lyn 1:
Die stigting van die [[Zuid Afrikaansche Taalbond]] in [[1890]] word beskou as die begin van die '''Nederlandse Beweging''' in Suid-Afrika'. [[Nederlands]] was wel die kultuurtaal van die [[Afrikaners]] in die tyd, maar die stigting van die [[Genootskap van Regte Afrikaners]] of GRA het tot onrus gelei onder die Afrikaner-elite en is daar besluit om aktief te begin om [[Nederlands]] te bemark en sy status te handhaaf. Die bedoeling van die Nederlandse Beweging was om die [[Afrikaanse BewegingTaalbeweging]] teë te gaan.
 
Die werksaamhede van die Taalbond, kan as 'n 'volksbeweging' beskou word, omdat dit so 'n breë massa van die Afrikaners aangespreek het, soos blyk uit die woorde van Prof P.G.J. de Vos in ''De Volksbode'' van 10 Desember [[1891]]: "(N)iemand kan ontkennen dat het volk al geheel verklaard heeft: Wij willen onze taal behouden en de rechten daarvan handhaven".<ref> A. de Villiers: Die Hollandse Taalgeweging in Suid-Afrika. Kaapstad: Nasionale Pers, 1936, bl. 140 -143.</ref> Daar is dan ook binne drie jaar na die stigting van die Taalbond, dertig takke gestig.
 
Die Nederlandse BewegingTaalbeweging het daarop gewys dat daar onder die Afrikaners verskillende omgangsvariëteite gepraat word en dat een van hierdie variëteite die (reeds bestaande) kultuurtaal van die Afrikaner is, naamlik Nederlands. Dit sou sinloos wees om een van die ander variëteite (Boere-Afrikaans of Kaapse Afrikaans) te verhef tot kultuurtaal, want dan sou meerdere kultuurtale in omloop kom wat ongewens sou wees. Van hierdie variëteite het Nederlands bowendien ook die hoogste 'prestige' gehad, wat 'n belangrike vereiste is vir 'n kultuurtaal.
 
Die leuse van Nederlandse BewegingTaalbeweging was: "Leer Nederlands, schrijf Nederlands, en spreek Afrikaans"<ref>J.du P. Scholtz: Wording en Ontwikkeling van Afrikaans. Kaapstad: Tafelberg Uitgewers, 1980, bl. 18.</ref> Die lede van die Nederlandse Beweging was nie gekant teen Afrikaans as omgangstaal nie, maar was wel gekant teen [[Afrikaans]] as kultuurtaal. Die lede van die Nederlandse BewegingTaalbeweging het daarop gewys dat ook in Europa die meeste mense dialek praat, maar gebruik maak van 'n oorkoepelende kultuurtaal om mekaar te verstaan. Slegs 'n baie klein persentasie Nederlanders en Vlaminge het Standaardnederlands ook as omgangstaal gebruik teen [[1930]].<ref> R. Willemyns: A.B.N. in Zuid-Nederland: een kwestie van taal-politiek. Ons Erfdeel, jaargang 14(2), 5-17, bl. 7.</ref> Die verre meerderheid van die Nederlanders en Vlaminge het verskillende dialekte as omgangstaal gebruik. Dit was die geval in alle Europese lande. Dit was die geval in alle lande van die Nuwe Wêreld, inklusief Suid-Afrika.
 
Die Nederlandse BewegingTaalbeweging het gewaarsku dat as dit die bedoeling was van die Afrikaanse BewegingTaalbeweging om Nederlands met Afrikaans te vervang, dit rampsalige gevolge sou hê vir die Afrikaners op taalgebied.
Die Nederlandse BewegingTaalbeweging is veral gesteun deur hooggeskoolde en welvarende Afrikaners. Hierdie groep het hoë waarde geheg aan "taal as instrument" - aantal boeke, tydskrifte, musiek, gedigte, ens, in die taal verkrygbaar. Die Nederlanders, Vlaminge en Afrikaners sou gesametlik meer kultuurprodukte kon produseer as hulle 'n gemeenskaplike kultuurtaal deel, soos ook die Skotte, Engelse, Amerikaners en Austaliërs voordeel trek uit die benutting van 'n gemeenskaplike kultuurtaal (ten spyte van groot strukturele verskille in die omgangstale). By die [[Afrikaanse BewegingTaalbeweging]] het hierdie insig ontbreek.
==Verwysings==
{{Verwysings|2}}