Nederlandse Taalbeweging: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
kNo edit summary |
kNo edit summary |
||
Lyn 5:
Die Nederlandse Taalbeweging het daarop gewys dat daar onder die Afrikaners verskillende omgangsvariëteite gepraat word en dat een van hierdie variëteite die (reeds bestaande) kultuurtaal van die Afrikaner is, naamlik Nederlands. Dit sou sinloos wees om een van die ander variëteite (Boere-Afrikaans of Kaapse Afrikaans) te verhef tot kultuurtaal, want dan sou meerdere kultuurtale in omloop kom wat ongewens sou wees. Van hierdie variëteite het Nederlands bowendien ook die hoogste prestige gehad, wat 'n belangrike vereiste is vir 'n kultuurtaal.
Die leuse van Nederlandse Taalbeweging was: "Leer Nederlands, schrijf Nederlands, en spreek Afrikaans"<ref>J.du P. Scholtz: Wording en Ontwikkeling van Afrikaans. Kaapstad: Tafelberg Uitgewers, 1980, bl. 18.</ref> Die lede van die Nederlandse Beweging was nie gekant teen Afrikaans as omgangstaal nie, maar was wel gekant teen [[Afrikaans]] as kultuurtaal. Die lede van die Nederlandse Taalbeweging het daarop gewys dat ook in Europa die meeste mense dialek praat, maar gebruik maak van 'n oorkoepelende kultuurtaal om mekaar te verstaan. Slegs 'n baie klein persentasie Nederlanders en Vlaminge het Standaardnederlands ook as omgangstaal gebruik teen [[1930]].<ref> R. Willemyns: A.B.N. in Zuid-Nederland: een kwestie van taal-politiek. Ons Erfdeel, jaargang 14(2), 5-17, bl. 7.</ref> Die verre meerderheid van die Nederlanders en Vlaminge het verskillende dialekte as omgangstaal gebruik. Dit was die geval in alle Europese lande. Dit was die geval in alle lande van die Nuwe Wêreld, inklusief Suid-Afrika.
Die Nederlandse Taalbeweging het daarop gewys dat in baie lande die begrip 'moedertaal' die aktiewe beheersing beteken van twee taalvariëtiete, naamlik die dialek én die kultuurtaal. Hierdie taalsituasie staan bekend as [[diglossie]]. Die bekendste lande waar diglossie beskou word as 'n normale taalverskynsel is die [[Duits]] van [[Switserland]] en [[Luxemburg]]. Die Nederlandse Taalbeweging het Afrikaans en Nederlands dan ook as sinonieme beskou. Twee name vir dieselfde voorwerp.<ref>P.H. Zietsman: Die Taal is Gans die Volk, woelinge en dryfvere in die stryd om die Afrikaner se taal. Pretoria: Unisa. 1992, bl. 101.</ref>
Die Nederlandse Taalbeweging het gewaarsku dat as dit die bedoeling was van die Afrikaanse Taalbeweging om Nederlands met Afrikaans te vervang, dit rampsalige gevolge sou hê vir die Afrikaners op taalgebied.▼
▲Die Nederlandse Taalbeweging het gewaarsku dat as dit die bedoeling was van die Afrikaanse Taalbeweging om Nederlands met Afrikaans te vervang, dit rampsalige gevolge sou hê vir die Afrikaners op taalgebied. Die Afrikaners sou dan noodgedwonge van Engels gebruik moes maak, omdat Afikaans nooit 'n groot taal kon word nie as gevolg van sy klein aantal gebruikers. Die Nederlandse Taalbeweging wou juis voorkom dat Afrikaners van Engels gebruik maak, omdat hulle verengelsing gevrees het.
Die Nederlandse Taalbeweging is veral gesteun deur hooggeskoolde en welvarende Afrikaners. Hierdie groep het hoë waarde geheg aan "taal as instrument" - aantal boeke, tydskrifte, musiek, gedigte, ens, in die taal verkrygbaar. Die Nederlanders, Vlaminge en Afrikaners sou gesametlik meer kultuurprodukte kon produseer as hulle 'n gemeenskaplike kultuurtaal deel, soos ook die Skotte, Engelse, Amerikaners en Austaliërs voordeel trek uit die benutting van 'n gemeenskaplike kultuurtaal (ten spyte van groot strukturele verskille in die omgangstale). By die [[Afrikaanse Taalbeweging]] het hierdie insig ontbreek.
| |||