Charles Etienne Boniface: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Nuwe blad: '''Charles Etienne Boniface''' word beskou as ’n belangrike figuur in die Nederlandse literatuurgeskiedenis van Suid-Afrika. Hy sal veral onthou word vir sy pionierswerk op die gebied v...
 
Lyn 4:
Die Engelsman Smith betuig sy erkentlikheid teenoor Antoine en sy familie en help hulle om op die [[Seychelle]] , wat toe nog onder [[Britse]] beheer was, te vestig. Charles word ’n kadet in die Engelse vloot onder die direkte toesig van Smith. In [[1806]] word die [[Kaapkolonie]] weer Engels en Boniface besluit om daarheen te gaan. Hy verlaat [[Suid-Afrika]] nooit weer nie.
== In Suid-Afrika ==
In sy nuwe vaderland gee hy onderrig in tale, dans en musiek en voeg nog [[Duits]], [[Engels]] en [[Nederlands]] by sy kennis van bogenoemde tale. Terselfdertyd is hy verbonde aan die Franse toneelgeselskap en vertoon hy sy histrioniese talent in sy eie stuk, ''L’Enragé'' ([[1807]]) wat in [[1823]] deur [[J. S. de Lima]] in Nederlands met die titel ''De Dolzinnige of De Gewaande Dolleman'' vertaal word. Hy word vinnig die leier van die groep, maar raak betrokke by twiste met ander lede en genereer skuld wat later deur sy vriende afbetaal word. Na ’n kort onderbreking raak Boniface weer by toneelwerk betrokke en skryf ’n ballet-pantomime ''Het beleg en het Nemen van Troyen'' ([[1813]]). Die opvoering is ’n groot sukses en in [[1814]] volg hy dit op met ''Sappho, een groot ballet in drie bedrijven''. In [[1814]] stig Boniface ’n vaste toneelgeselskap met die veelseggende naam ''Honi soit qui mal y pense'' (“Mag kwaad geskied met diegene wat kwaad dink”). In [[1817]] trou hy met Maria Geertruida Heyneman en ’n jaar later word sy eerste kind gebore. Boniface bereik sy hoogtepunt in die toneelkuns in [[1825]] met die vertaling en opvoering van ''Le Bourgeois Gentilhomme van Molière''. Tussen [[1826]] en [[1828]] is die agteruitgang van die geselskap duidelik sigbaar, iets wat tot ’n groot mate toegeskryf kan word aan Boniface se moeilike persoonlikheid. Finansiële moeilikhede en persoonlike rusies lei daartoe dat sy toneelbedrywighede vir ’n tydperk gestaak word.
 
== Boniface en de Lima ==
Die eerste groot rusie ontstaan in [[1824]] tussen Boniface en [[J.S. de Lima]] ([[1791]]-[[1858]]), met wie hy jare lank bevriend was. Die aanleiding daarvan was ’n skynbaar onskuldige spotvers deur De Lima oor ’n opvoering van Boniface wat uitgestel is, die lang gedig ''Ieder wordt teleurgesteld''. Die onbeheersde en wraaksugtige Fransman reageer onmiddellik en die '''South African Chronicle''' berig: ''De storm die zich lang heeft zaamgepakt, is eindelijk los gebroken, en reeds merkelijk hebben er vijandelijkheden tusschen de Heeren Boniface en S.d.L. als vertegenvoordigers der Franschen en Hollanders plaats gehad. Wij versoeken echter als bemiddelaars te mogen optreden, en geven bij dezen kennis, dat wij ons Blad niet langer als een middel willen laten gebruiken, om die vijandelijkheden te doen voortduren''. Maar tog gaan beide voort om verder ’n aantal bytende stukke, gerig teen mekaar, te skryf. Boniface se ballet, ''Limaçon de dichter'', waarin hy met die gebreklike uiterlike van Lima hekel, word deur sy teenstaander beantwoord met ''Zamenspraak tusschen Limaçon de dichter en een prozaisch gaskonjer (1825)''. Hierop antwoord Boniface op sy beurt weer met ’n alleensparaak, ''De twee slakken of Limaçon, sen. en Limaçon, jun''. ([[1825]]) en nog later met ''Clasius stupidibus bavianus of Het proces om een komedielootje'' ([[1834]]), ’n satiriese blyspel waarin hy nie loskom van Lima se privaatlewe nie. As reaksie op hierdie stuk skryf Lima ''Abbalino junior'' ([[1834]]).