Maritz-rebellie: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Morne (besprekings | bydraes)
No edit summary
Lyn 3:
Ondanks die stigting van die [[Unie van Suid-Afrika]] het aansienlike verbittering weens die [[Tweede Vryheidsoorlog]] in die hart van baie Afrikaners bly voortleef. Toe [[Groot-Brittanje]] in [[1914]] oorlog teen [[Duitsland]] verklaar, het baie voormalige Republikeine nie hulle weg oopgesien om aan die kant van die Geallieerdes te veg nie. Aangevuur deur vertellings van visioene van [[Siener van Rensburg]], wat die ondergang van die [[Britse Ryk]] voorspel het, het teenstand teen enige militêre verpligtinge begin vorm aanneem.
 
Die saak is op die spits gedryf in September [[1914]] toe die eerste minister, genl. [[Louis Botha]], bekend gemaak het dat [[Suid-Afrika]] van voorneme was om [[Namibië|Duits Suidwes-Afrika]] in te val. Teenstemme het in talle dele van die land opgeklink, maar daar was min koördinasie tussen die groepe onder aanvoering van genls. [[Manie Maritz]] in [[Noordwes]], [[C.F.Christiaan Frederik Beyers]], bevelvoerder van die Uniale Weermag in die [[Transvaal]], kaptein [[Jopie Fourie]] en genl. [[Christiaan de Wet]].
 
Daadwerklike pogings deur die [[Nederduitse Gereformeerde Kerk]], president [[M.T. Steyn]] en ander kragtige magte om vyandigheid te voorkom, het misluk en gevegte het byna gelyktydig in die [[Transvaal]], in die [[Kaapprovinsie]] naby [[Upington]] en in die [[Vrystaat]] uitgebreek. Genl. [[Louis Botha]] het die nuutgestigte Unieverdedigingsmag opgeroep en 'n beroep op lojale burgers gedoen om die regering te ondersteun.