Noord-Rhodesië: Verskil tussen weergawes

Tydens die eerste dekade na die Britse regering die gebied oorgeneem het, is die ryk reserwes in die latere [[Koperstreek]] doeltreffend op 'n groot skaal ontgin. Weens die snelle vooruitgang van die elektriese en motorbedryf het die wêreldwye vraag na koper skerp toegeneem. Geoloë het daadwerklik in Noord-Rhodesië begin prospekteer. Groot are koper is in die dekade na 1920 diep onder oppervlak by [[Mufulira]], [[Roan Antelope]] en [[Nkana]] ontdek, asook 'n veel groter bron naby die oppervlak by [[Nchanga]]. Die [[Groot Depressie]] het die ontwikkeling van myne gekniehalter, maar teen die middel van die jare dertig is die bedryf behoorlik gevestig.

 

Die vinnige nywerheidsontwikkeling het 'n ingrypende maatskaplike en politieke uitwerking op die gebied gehad. Daar was skreiende ongelykhede behandeling van wit en swart werkers, veral omdat die koloniale regering en mynbase eweseer wou keer dat swart mynwerkers hulle blywende op die myndorpe vestig. Die regering het swart vakbonde verbied, daarom bring die swart werkers sogenaamde "welsynverenigings" op die been. In 1946 het landelike sowel as stedelike afgevaardigdes van dié verenigings in die hoofstad [[Lusaka]] beraadslaag en die [[Federation of Welfare Societies]] gestig as verenigde front.

 

In 1945 kom die Arbeidersparty in Brittanje aan die bewind en sodoende versnel die pas van politieke verandering. Kort hierna wettig die regering swart vakbonde en in 1949 kom al die swart mynwerkersvakbonde in 'n enkele vakbond byeen. Dié vakbond bult sy spiere tydens 'n land maar vreedsame staking in 1952, wat tot aansienlike loonvergogings gelei het.

 

Intussen is die grondwetlike toekoms van die gebied ernstig gedebatteer. Baie blankes wou graag die juk van die Britse koloniale kantoor afwerp en verkose lede van die Wetgewende Vergadering was steeds die minderheid, daarom wou dit voorkom asof setlaarbeheer oor Noord-Rhodesië slegs deur 'n federasie met die setlaarregering van [[Suid-Rhodesië]] bewerkstellig kon word. Blankes én swartes was veral ongelukkig omdat die Britse regering, deur middel van belasting op die kopermyne, miljoene ponde uit die gebied verdien het, maar bitter min maatskaplike opheffing befonds het.