'''Polabies''' is 'n uitgestorwe [[Slawiese taleSlawies|Slawiese taal]], wat tot in die agttiendeagtiende eeu gepraat is. Dit is 'n [[Wes-Slawiese tale|Wes-Slawiese taal]], net soos [[Pools]], [[Tsjeggies]] en [[Sorbies]]. Binne die groep verteenwoordig dit die [[Elbeslawiese tale]]. Naaste verwant is [[Kasjoebies]], wat in [[Pole|Noord-Pole]] nog deur 'n klein aantal mense gepraat word.
[[Wendland]] by die dorpie [[Luchow|Lüchow]] in [[Nedersakse]] was die laatstelaaste gebied waar Polabies gepraat is. Die gebied lê by die [[Elbe]], die rivier waaraan die taal sy naam ontleen (in die Wes-Slawiese tale heet dit immers ''Labe'').
Vroëer is daar in die hele [[Duitsland]] oos van die Elbe Polabiese dialekte gespraat. Spore daarvan kan nog in plekname gesien word.
Die laaste spreekster van Polabies was, volgens deidie ''Index defunctorum'' van die plek Wustrow uit [[1756]], 'n 88-jarige weduwee wat in diedié jaar sterf. Rondom diedié tyd was wetenskaplike nuuskierigheid oor die taal inaan die opkoms. Onder meer [[Gottfried Wilhelm Leibniz|Leibniz]] het daaraan aandag bestee: hy gee 'n woordelys en 'n teks uit in sy ''Collectanea Etymologica'' in [[1717]]. Die belangrikste Polabiese bron is egter die ''Vocabularium Venedicum'' van die dominee [[Christian Hennig von Jessen]] uit [[1705]].
