Die fluit kan terugdateer word na die begin van die mensdom toeas die ontstaan van die eerste instrumentgroep waarvan ons weet. Dit het verskyn in verskillende variasies enin verskillende dele van die wêreld. ‘n Driegat fluit gekerf van ‘n olifanttand, wat na bewering baie duisende jare oud is, is in die Geißenklösterle grot in Duitsland was in 2004 ontdek. Twee ander fluite gemaak van swaan bene is nog voorbeelde van die oudste fluite bekend. Fluite is selfs in die Bybel te vinde. In Genesis 4:21 word Jubal die vader genoem van almal wat die Ugab (fluit) en kinnor (harp) bespeel het, genoem. Hierdie Hebreeuse term (Ugab) verwys ook na ‘n blaasinstrument in die algemeen. Jubal word tradisioneel beskou as die ontdekker van die fluit. Party van diè vroeë fluite was gemaak van skeenbeen gemaak. Die fluit is ook deel van sommige kulture se geloof en mitologie
Die oudste transverse fluit is a‘n chi (篪) fluit wat in die graf van Marquis Yi of Zeng by Suizhou in die Hubei provinsie in Sjina ontdek is. ‘n Transverse fluit is ‘n fluit wat van die kant af geblaas word (soos die westerse konsertfluit)
Die moderne fluit was ontwikkel deur Theobald Boehm wat daarmee geëksperimenteer het vanaf 1832 tot 1847 met die doel om dit ‘n groter toonvariasie te gee. Hy het uiteindelik ‘n paraboliese (bakvormige) kopstuk aan die lyf van die fluit met klep openinge wat voorheen vingeropeninge was gemaak. Na dit was ander klein verbeteringe aangebring. Die moderne fluit het gewoonlik ‘n reeks van middel C (C4) opwaarts vir omtrent 4 oktawe.
Europese fluite is gewoonlik gemaak van hout; en van silwer in die Verenigde State van Amerika.
