Slag van Gallipoli: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
RAM (besprekings | bydraes)
RAM (besprekings | bydraes)
Lyn 8:
Laat in 1914 het die Westerse Front in Frankryk en België 'n dooiepunt bereik. Die Geallieerdes het ook gehoop dat 'n aanval op die Ottomaanse ryk Bulgarye en Griekeland in die oorlog sou betrek aan die Geallieerdes se kant. 'n Vroeëre voorstel om Griekse troepe te gebruik om die Gallipoli skiereiland in te val is deur Rusland afgekeur omdat daar gevoel was dat Rusland se Slawiese bondgenote bedreigd sou voel deur die uitbreiding van Griekse mag en invloed.
 
Die Franse Minister van Justisie, Aristide Briand het in November 1914 'n voorstel gemaak om Turkye aan te val maar die voorstel het nie ondersteuning geniet nie. Britse pogings om die Turke om te koop om aan die Geallieërde kant aan te sluit was onsuksesvol.<ref>Strachan, Hew (2004) The First World War, bl 115</ref>. Later in dieselfde maand het die [[Winston Churchill]], wat toe aan die hoof van die Britse vloot gestaan het, 'n plan voorgestel vir 'n see-aanval op die [[Dardanelles]]. Aanvanklik sou die aanval deur die Britse Koninklike vloot alleen uitgevoer word met slegs 'n klein aantal troepe verbonde aan die aanvalsmag. Die plan is deur John Fisher, 'n hoë vlootoffisier teengestaan wat eerder 'n direkte see-inval op die noordkus van Duitsland voorgestaan het, maar Churchill se plan is toe uiteindelik aanvaar. <ref>[[Andrew Marr's se reeks, The Making of Modern Britain]], Episode 3.</ref>
 
== Verwysings ==